الفرق بين المراجعتين لصفحة: «مستخدم:Ay.Zaidan/الملعب السابع»

→ التعديل السابق

@@ سطر ١: / سطر ١: @@
 https://wikihaj.com/view/%D8%A7%D8%A8%D9%86_%D8%B4%D8%A8%D9%87
-'''ابن شَبَّة''' یا عمر بن شبّه، تاریخ نگار اهل [[مدینه]] در سده سوم قمری و نویسنده کتاب [[اخبار المدینه (ابن شبه)|اخبار المدینه]] است. وی در گسترش و استواری مکتب تاریخ‌نگاری مدینه نقشی اساسی داشت. ابن شبه برای گردآوری اطلاعات همان روشی را به کار برده که در تدوین [[حدیث]] به کار می‌رفته است؛ او سخن‌های شاهدان و راویان را به صورت شفاهی گرد آورده و کنار هم نهاد. سپس بخش‌های گوناگونی را درباره مکان‌ها، [[مسجد|مساجد]] و خانه‌های مدینه پدید آورد و با ‌گزارش‌های تکمیل‌کننده، جوانب و ابعاد هر موضوع را واکاوی نموده است.
+'''ابن شَبَّة''' أو عمر بن شبّة هو مؤرخ أهل المدينة المنورة في القرن القمري الثالث وصاحب كتاب أخبار المدينة. كان له دور أساسي في توسيع واستقرار مدرسة تأريخ المدينة المنورة. كما استخدم ابن شبّة نفس الطريقة التي استخدمت في تدوين الأحاديث؛ وقام بجمع أقوال الشهود والرواة شفويا وضم بعضها لبعض، ثم قام بإنشاء أقسام مختلفة عن أماكن المدينة المنورة ومساجدها وبيوتها، وقام بتحليل جوانب وأبعاد كل موضوع مع الأخبار التكميلية.
-==تولد و تحصیلات==
-ابوزید عمر بن شَبَّة بن عبیده نُمَیری در ۱۷۳ق، احتمالا در [[بصره]] زاده شد و در ۲۶۲ یا ۲۶۳ق در [[سامرا]] درگذشت.<ref>وفيات الأعيان، ج3، ص440؛ شذرات الذهب، ج3، ص273-274؛ البداية و النهاية، ج11، ص30.</ref> وی با تاریخ، سیره، [[حدیث]]، [[فقه]]، ادب، شعر و نسب‌شناسی آشنا بوده و آثار گوناگونش نشان می‌دهد که در علوم مختلف دست داشته است.<ref>الفهرس، ص163؛ سير أعلام النبلاء، ج12، ص370.</ref>
-آگاهی‌های گسترده‌ او در حوزه ادب و شعر<ref>وفيات الأعيان، ج3، ص440.</ref> در منابعی مانند الأَغانی اصفهانی، الاستیعاب ابن عبدالبر و نور المقتبس مرزبانی آمده است. در عرصه تاریخ‌نگاری درباره [[مکه]]، [[مدینه]]، بصره و [[کوفه]] و نگارش شرح حال شاعران و امیران و حاکمان این شهرها تحقیقاتی داشته است.<ref>معجم الأدباء، ج16، ص60-62.</ref> از اندیشه [[کلام|کلامی]] و فقهی او چندان آگاهی در دست نیست. تنها درباره مخالفتش با اندیشه مخلوق بودن [[قرآن ]]<nowiki/>گزارش‌هایی یافت می‌شود. پاره کردن کتاب‌ها و آتش زدن خانه وی و ناچار شدنش به سکوت و انزوا از پیامدهای این رویداد بود.<ref>تاريخ بغداد، ج11، ص209.</ref>
+یا عمر بن شبّه، تاریخ نگار اهل [[مدینه]] در سده سوم قمری و نویسنده کتاب [[اخبار المدینه (ابن شبه)|اخبار المدینه]] است. وی در گسترش و استواری مکتب تاریخ‌نگاری مدینه نقشی اساسی داشت. ابن شبه برای گردآوری اطلاعات همان روشی را به کار برده که در تدوین [[حدیث]] به کار می‌رفته است؛ او سخن‌های شاهدان و راویان را به صورت شفاهی گرد آورده و کنار هم نهاد. سپس بخش‌های گوناگونی را درباره مکان‌ها، [[مسجد|مساجد]] و خانه‌های مدینه پدید آورد و با ‌گزارش‌های تکمیل‌کننده، جوانب و ابعاد هر موضوع را واکاوی نموده است.
-==داوری تراجم نگاران درباره ابن شبه==
-ابن شَبَّه به وثاقت، صداقت، عدالت و اعتبار وصف شده و بر خلاف استادش [[ابن زباله]] که مورد بی مهری [[رجال|رجالیان]] و [[اهل حدیث]] قرار گرفته، از او با کلماتی احترام‌آمیز یاد شده است.<ref>الجرح والتعديل، ج6، ص116؛ تهذيب الكمال، ج14، ص91-92.</ref>
+==الميلاد و التعليم==
-==شاگردان و استادان==
+أبو زيد عمر بن شبّة بن عبيدة النُّميري؛ ولد سنة 173هـ في البصرة على الأرجح، وتوفي بسامراء سنة 262 أو 263هـ.<ref>وفيات الأعيان، ج3، ص440؛ شذرات الذهب، ج3، ص273-274؛ البداية و النهاية، ج11، ص30.</ref>
-[[مزی|یوسف مزّی]]، از رجالیانِ قرن هشتم قمری، فهرستی بلند از استادان و شاگردان وی ارائه کرده است.<ref>تهذيب الكمال، ج14، ص91-92؛ التحفة اللطيفة، ج2، ص340-341.</ref> [[محمد بن یحیی]]، [[معاویة بن هشام]] و [[ابوغسان|ابوغَسان]] از استادان او و ابوبکر بن ابی‌الدنیا، ابوشُعَیب حرانی و احمد بن ابی‌طاهر طَیفور از شاگردان ابن شبه بوده‌اند.<ref>فاتحي نژاد، «'''ابن شبة'''»، ج4، ص1369.</ref>
+كان ملماً بالتاريخ والسيرة والحديث والفقه والأدب والشعر والأنساب، وتدل أعماله المتنوعة على انخراطه في مختلف العلوم.<ref>الفهرس، ص163؛ سير أعلام النبلاء، ج12، ص370.</ref>
+وبانت معرفته الواسعة في مجال الأدب والشعر<ref>وفيات الأعيان، ج3، ص440.</ref> في مصادر كالأغاني للأصفهاني، والاستيعاب لابن عبد البر، ونور المقتبس للمرزباني. وفي مجال التأريخ، قام بالبحث في مكة والمدينة والبصرة والكوفة، وكتب تراجم شعراء وأمراء وحكام هذه المدن.<ref>معجم الأدباء، ج16، ص60-62.</ref> لا يُعرف الكثير عن فكره الكلامي والفقهي سوى ماعرف عنه من معارضته لفكرة خلق القرآن، ممّا استدعى تمزيق الكتب واشعال النار في منزله وإجباره على الصمت والعزلة.<ref>تاريخ بغداد، ج11، ص209.</ref>
+در عرصه تاریخ‌نگاری درباره [[مکه]]، [[مدینه]]، بصره و [[کوفه]] و نگارش شرح حال شاعران و امیران و حاکمان این شهرها تحقیقاتی داشته است. از اندیشه [[کلام|کلامی]] و فقهی او چندان آگاهی در دست نیست. تنها درباره مخالفتش با اندیشه مخلوق بودن [[قرآن]] گزارش‌هایی یافت می‌شود. پاره کردن کتاب‌ها و آتش زدن خانه وی و ناچار شدنش به سکوت و انزوا از پیامدهای این رویداد بود.
+== موقف المترجمين من ابن شبّة ==
+يوصف ابن شبّة بالوثاقة والعدالة والصدق واعتبار كلامه، وقد ذُكر باحترام على عكس أستاذه ابن زبالة الذي لم يُمضى كلامه من أهل الحديث والرجال.<ref>الجرح والتعديل، ج6، ص116؛ تهذيب الكمال، ج14، ص91-92.</ref>
+ابن شَبَّه به وثاقت، صداقت، عدالت و اعتبار وصف شده و بر خلاف استادش [[ابن زباله]] که مورد بی مهری [[رجال|رجالیان]] و [[اهل حدیث]] قرار گرفته، از او با کلماتی احترام‌آمیز یاد شده است.
+==أساتذته وتلاميذه==
+قدم يوسف مزّي، أحد رجال القرن القمري الثامن، قائمة طويلة بأسماء أساتذته وتلاميذه.<ref>تهذيب الكمال، ج14، ص91-92؛ التحفة اللطيفة، ج2، ص340-341.</ref> وكان من بين أساتذته محمد بن يحيى ومعاوية بن هشام وأبو غسان، ومن تلامذته أبو بكر بن أبي الدنيا وأبو شعيب الحراني وأحمد بن أبي طاهر طيفور.<ref>فاتحي نژاد، «'''ابن شبة'''»، ج4، ص1369.</ref>
+[[مزی|یوسف مزّی]]، از رجالیانِ قرن هشتم قمری، فهرستی بلند از استادان و شاگردان وی ارائه کرده است. [[محمد بن یحیی]]، [[معاویة بن هشام]] و [[ابوغسان|ابوغَسان]] از استادان او و ابوبکر بن ابی‌الدنیا، ابوشُعَیب حرانی و احمد بن ابی‌طاهر طَیفور از شاگردان ابن شبه بوده‌اند.
 ==گزارش های ابن شبه==