الفرق بين المراجعتين لصفحة: «مستخدم:Ay.Zaidan/الملعب الخامس»

لا ملخص تعديل
سطر ٥: سطر ٥:
ويوجد اختلاف في التأريخ الدقيق للبعثة؛ فهو عند [[الشيعة]] في 27 رجب، بينما يشتهر بكثرة عند [[أهل السنة]] في 17 رمضان. وبحسب الروايات، فقد شرع الوحي الإلهي بنزول الآيات الخمس الأولى من [[سورة العلق]]. كما أن أول من آمن بنبي الإسلام من النساء والرجال هما [[السيدة خديجة (ع)]] و<nowiki/>[[الإمام علي (ع)]].
ويوجد اختلاف في التأريخ الدقيق للبعثة؛ فهو عند [[الشيعة]] في 27 رجب، بينما يشتهر بكثرة عند [[أهل السنة]] في 17 رمضان. وبحسب الروايات، فقد شرع الوحي الإلهي بنزول الآيات الخمس الأولى من [[سورة العلق]]. كما أن أول من آمن بنبي الإسلام من النساء والرجال هما [[السيدة خديجة (ع)]] و<nowiki/>[[الإمام علي (ع)]].


==واژه‌شناسی==
==مصطلحات==
بعثت از ریشه «ب- ع- ث»<ref>مفردات، ج1، ص132، «بعث. </ref> به معنای ارسال<ref>العین، ج2، ص112، «بعث. </ref> و برانگیختن<ref>التحقیق، ج1، ص295، «بعث. </ref> یا روانه کردن<ref>مفردات، ج1، ص133.</ref> است. در کاربردهای گوناگون این ریشه، مفهومی مرکب از برگزیدن و فرستادن لحاظ شده که از آن به «برانگیختن» تعبیر می‌شود.<ref>التحقیق، ج1، ص295.</ref> در اصطلاح دینی و کلام اسلامی، بعثت به برانگیختن پیامبران از سوی خدا برای هدایت مردمان اطلاق می‌شود.<ref>فرهنگ شیعه، ص159.</ref> این مفهوم برگرفته از [[آیه|آیات قرآن]] است؛ مانند آیه36 [[سوره نحل]] و آیه ۱۵ [[سوره اسراء]] که در این دو آیه خداوند به ایمان آوردن به خدا و فرستادن پیامبران اشاره کرده، عذاب برای آنها که ایمان نیاورند را یادآور می‌شود.
أصل كلمة البعثة من «بعث»، وهي بمعنى الإرسال والتوجيه<ref>الفراهيدي، العين، ج 2، ص 112، الراغب الأصفهاني، المفردات في غريب القرآن، ص 52. </ref> وفي الاصطلاح بمعنى إرسال شخص من قبل الله تعالى إلى الناس ليدعوهم إلى دينه.
 
في التطبيقات المختلفة لهذا الجذر، تم تضمين مفهوم مركب للاختيار والإرسال، والذي تم تفسيره على أنه "محفز". ومن الناحية الاصطلاحية والكلامية، تشير الرسالة إلى بعثة الأنبياء من قبل الله لهداية الناس. وهذا المفهوم مستمد من الآيات القرآنية؛ مثل الآية 36 من سورة النحل والآية 15 من سورة الإسراء، أشار الله في هاتين الآيتين إلى الإيمان بالله وإرسال الأنبياء، مذكّرًا إياهم بالعذاب للذين لا يؤمنون. اعادة ترجمة
 
بعثت از ریشه «ب- ع- ث» به معنای ارسال<ref>العین، ج2، ص112، «بعث. </ref> و برانگیختن<ref>التحقیق، ج1، ص295، «بعث. </ref> یا روانه کردن<ref>مفردات، ج1، ص133.</ref> است. در کاربردهای گوناگون این ریشه، مفهومی مرکب از برگزیدن و فرستادن لحاظ شده که از آن به «برانگیختن» تعبیر می‌شود.<ref>التحقیق، ج1، ص295.</ref> در اصطلاح دینی و کلام اسلامی، بعثت به برانگیختن پیامبران از سوی خدا برای هدایت مردمان اطلاق می‌شود.<ref>فرهنگ شیعه، ص159.</ref> این مفهوم برگرفته از [[آیه|آیات قرآن]] است؛ مانند آیه36 [[سوره نحل]] و آیه ۱۵ [[سوره اسراء]] که در این دو آیه خداوند به ایمان آوردن به خدا و فرستادن پیامبران اشاره کرده، عذاب برای آنها که ایمان نیاورند را یادآور می‌شود.
{{گفت و گو
{{گفت و گو
|عرض=85
|عرض=85