مستخدم:A.Zaidan/الملعب 1
https://wikihaj.com/view/%D8%AD%D8%B6%D8%B1%D8%AA_%D8%A7%D9%84%DB%8C%D8%A7%D8%B3(%D8%B9)
إلياس (ع) كان أحد أنبياء بني إسرائيل. اسمه في الكتاب المقدس"إيليا"، وهو المعروف في اللغة العربية باسم إلياس. وقد ورد اسمه هذا في القرآن مرتين، وقد عدّه القرآن مؤمناً من عباد الله الصالحين، ونبياً من المرسلين. ووفقاً لبعض الأحاديث الإسلامية، فإن إلياس (ع) يحظى بحياة دائمة، ويؤدي الحج كل عام برفقة الخضر (ع).
في الكتاب المقدّس
إلياس هو اسم عبري مشتق من إيليا،[١] [٢]وهو نبي من بني إسرائيل، وقد ورد اسمه في الكتاب المقدس باسم "إيليا".[٣] كما ورد عن عودة يونس بن متى (ع) للحياة على يده بعد عدة أيام من وفاته، وعن شفاء اليسع (ع) كذلك بدعائه.[٤]
در قرآن
قرآن کریم در دو آیه از اِلیاس نام برده و او را مؤمن، از بندگان صالح خدا، و پیامبری مرسل دانسته و از تلاش وی برای مبارزه با بت‌پرستی مردم زمانش و فراخواندن آنان به تقوا و یکتاپرستی سخن گفته است. (سوره صافّات، 123؛ سوره انعام، 85-86) برخی بر آنند که اِلیاسین در آیه 130 سوره صافّات نیز همین الیاس است.[٥]
الیاس در منابع اسلامی
منابع تفسیری[٦]و تاریخی[٧]مسلمانان اِلیاس را از نوادگان عمران، پدر موسی(ع) و هارون(ع) می‌دانند.[٨]بر پایه روایات، او خردمندی از نوادگان هارون[٩]از دودمان ابراهیم(ع) است که پس از حزقیل پیامبر و پیش از شاگردش الیسع[١٠]به پیامبری برانگیخته شد.[١١]
او هم‌زمان با پادشاهی اخاب بر مردم بعلبک، منطقه‌ای از شام، مبعوث شد[١٢]و به هدایت آنان پرداخت و درباره پرستش بت بعل به آنان هشدار داد.[١٣] وی شکننده بت بعل دانسته شده است.[١٤] به گزارش شماری از منابع، وی پس از رحلت در بقاع کلب، سرزمینی میان دمشق و حمص و بعلبک، به خاک سپرده شد.[١٥]
حج‌‌گزاری الیاس
بر پایه برخی گزارش‌ها، الیاس در زمره کسانی است که از زندگانی جاودانه برخوردارند.[١٦] او هر سال با خضر نبی به حج می‌روند و پس از انجام مناسک حج، از آب زمزم می‌نوشند.[١٧]همچنین در گزارشی، از دیدار سالانه خضر و الیاس در عرفات سخن گفته شده است.[١٨] هر چند برخی تاریخ‌نگاران مسلمان در درستی روایاتِ زنده بودن الیاس تردید کرده‌اند.[١٩]
پانویس
- ↑ المعرب، ص13؛ واژه‌های دخیل، ص127، «الیاس.
- ↑ قاموس کتاب مقدس، ص144.
- ↑ قاموس کتاب مقدس، ص144-145.
- ↑ الکامل، ج1، ص213؛ تاریخ ابن خلدون، ج2، ص102، 112؛ قاموس کتاب مقدس، ص145.
- ↑ تفسیر بیضاوی، ج5، ص18؛ الدر المنثور، ج5، ص286.
- ↑ جامع البیان، ج23، ص109؛ روح المعانی، ج23، ص138.
- ↑ الکامل، ج1، ص212؛ البدایة و النهایه، ج2، ص5؛ سبل الهدی، ج6، ص318.
- ↑ تاریخ طبری، ج1، ص461؛ الکامل، ج1، ص212؛ البدایة و النهایه، ج2، ص5.
- ↑ الکافی، ج1، ص227.
- ↑ الآثار الباقیه، ص373؛ اعلام النبوه، ص54؛ تاریخ دمشق، ج9، ص206، 209.
- ↑ تاریخ طبری، ج1، ص461.
- ↑ تاریخ طبری، ج1، ص461؛ تاریخ دمشق، ج9، ص209؛ الکامل، ج1، ص212.
- ↑ تاریخ طبری، ج1، ص461؛ تاریخ دمشق، ج9، ص209؛ الکامل، ج1، ص212.
- ↑ تاریخ طبری، ج1، ص464؛ تاریخ دمشق، ج9، ص209؛ الکامل، ج2، ص212؛ تاریخ جامع ادیان، ص507.
- ↑ معجم البلدان، ج1، ص470؛ مراصد الاطلاع، ج1، ص211.
- ↑ المنتظم، ج1، ص361؛ البدایة و النهایه، ج1، ص394-395؛ نمونه، ج19، ص144.
- ↑ المنتظم، ج1، ص361؛ البدایة و النهایه، ج1، ص394.
- ↑ البدایة و النهایه، ج1، ص394؛ قصص الانبیاء، ج2، ص242-243.
- ↑ نک: البدایه و النهایه، ج۱، ص ۳۳۷
منابع
منبع اصلی مقاله: دانشنامه حج و حرمین شریفین مدخل الیاس(ع).
- الآثار الباقیه: ابوریحان بیرونی (م. 440ق.)، میراث مکتوب، 1422ق؛
- الاصابه: ابن حجر العسقلانی (م. 852ق.)، به کوشش علی معوض و عادل عبدالموجود، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1415ق؛
- اعلام النبوه: الماوردی (م. 450ق.)، به کوشش بغدادی، بیروت، دار الکتاب العربی، 1987م؛
- البدایة و النهایه: ابن کثیر (م. 774ق.)، به کوشش علی شیری، بیروت، دار احیاء التراث العربی، 1408ق؛
- تاریخ ابن خلدون: ابن خلدون (م. 808ق.)، به کوشش خلیل شحاده، بیروت، دار الفکر، 1408ق؛
- تاریخ جامع ادیان: جان ناس، ترجمه: حکمت، تهران، علمی فرهنگی، 1373ش؛
- تاریخ طبری (تاریخ الامم و الملوک): الطبری (م. 310ق.)، به کوشش محمد ابوالفضل، بیروت، دار احیاء التراث العربی؛
- تفسیر بیضاوی (انوار التنزیل): البیضاوی (م. 685ق.)، به کوشش مرعشلی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، 1418ق؛
- جامع البیان: الطبری (م. 310ق.)، به کوشش صدقی جمیل، بیروت، دار الفکر، 1415ق؛
- الدر المنثور: السیوطی (م. 911ق.)، بیروت، دار المعرفه، 1365ق؛
- روح المعانی: الآلوسی (م. 1270ق.)، بیروت، دار احیاء التراث العربی؛
- سبل الهدی: محمد بن یوسف الصالحی (م. 942ق.)، به کوشش عادل احمد و علی محمد، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1414ق؛
- قاموس کتاب مقدس: مستر‌هاکس، تهران، اساطیر، 1377ش؛
- قصص الانبیاء: ابن کثیر (م. 774ق.)، به کوشش مصطفی عبدالواحد، دار الکتب الحدیثه، 1388ق؛
- الکافی: الکلینی (م. 329ق.)، به کوشش غفاری، تهران، دار الکتب الاسلامیه، 1375ش؛
- الکامل فی التاریخ: ابن اثیر (م. 630ق.)، بیروت، دار صادر، 1385ق؛
- مراصد الاطلاع: صفی الدین عبدالمؤمن بغدادی (م. 739ق.)، بیروت، دار الجیل، 1412ق؛
- معجم البلدان: یاقوت الحموی (م. 626ق.)، بیروت، دار صادر، 1995م؛
- المعرب من‌الکلام الاعجمی: الجوالیقی (م. 540ق.)، به کوشش خلیل عمران، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1419ق؛
- المنتظم: ابن الجوزی (م. 597ق.)، به کوشش محمد عبدالقادر و دیگران، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1412ق؛
- نمونه: مکارم شیرازی و دیگران، تهران، دار الکتب الاسلامیه، 1375ش؛
- واژه‌های دخیل در قرآن مجید: آرتور جفری، ترجمه: بدره‌ای، توس، 1372ش.