مستخدم:A.Zaidan/الملعب 1
مسجد بلال بن رَباح هو مسجد منسوب لـبلال وكان يقع على قمة جبل أبي قبيس في مكة المكرمة، والذي تم تدميره ضمن مخطط التوسعة الجديد وبناء قصور الحكومة السعودية على قمة هذا الجبل.
وقد ورد ذكر هذا المسجد في المصادر القديمة في القرنين الثاني والثالث، وكان يسمّى مسجد إبراهيم، وقد ورد في هذه المصادر قولان مشهوران حول اسم إبراهيم، أحدهما هو النبي إبراهيم والآخر هو إبراهيم أبو قبيسي. وقد ذكرت المصادر المعاصرة شهرته باسم بلال.
وقد اعتبر البعض أن سبب تسمية هذا الاسم بإقامة بلال الأذان في هذا المكان، كما تعتبر بعض المصادر أن هذا المسجد الواقع على جبل أبي قبيس هو محل النبي أثناء معجزة شق القمر.
مكان المسجد
كان يقع مسجد بلال على قمة جبل أبي قبيس وتبلغ مساحته حوالي مائة متر مربع.[١] وكان هذا المسجد موجوداً حتى القرن الهجري الرابع عشر.[٢] لكن وضمن مخطط التطوير الجديد وبناء قصور الضيافة على قمة جبل أبي قبيس لضيوف الدولة السعوديةتم هدمه ولم يعد له أي أثر حالياً ولم يتبق إلا صورته[٣]
مسجد بلال بر فراز کوه ابوقبیس قرار داشت و مساحتی حدود یکصد متر مربع داشت.این مسجد تا قرن چهاردهم هجری وجود داشتهاما در طرحهای جدید توسعه و بنای کاخهایی که برای میهمانان دولت سعودی بر فراز کوه ابوقبیس ساخته شده تخریب شده و اکنون اثری از آن برجای نمانده و تنها تصویر آن باقی است.
مسجد إبراهيم أم بلال؟
كان الاسم القديم لمسجد بلال مسجد إبراهيم، وقد ذكرته المصادر القديمة بهذا الاسم. وبحسب مؤرخا مكة في القرن القمري الثالث، الأزرقي (وفاة 250هـ) والفقهي (وفاة 272هـ)، وبحسب رواية شائعة بين أهل مكة، فإن النبي إبراهيم أذّن في الناس بالحج من أعلى هذا الجبل، لكن بعض المكيين أيضاً يعتقدون أن اسم هذا المسجد يُنسب إلى شخص يُدعى إبراهيم القبيسي، وليس إبراهيم النبي.
نام قدیم مسجد بلال، مسجد ابراهیم بود و منابع کهن با این نام از آن یاد کردهاند. به نوشته ازرقی(درگذشت: 250ق) و فاکهی (درگذشت: 272ق)، دو تاریخنگار مکه در قرن سوم قمری، بنابر گزارشی که نزد مردم مکه رواج داشت، حضرت ابراهیم مردم را از بالای این کوه به حجگزاری فراخواند؛[٤] اما برخی از مکیان نیز نام این مسجد را منسوب به شخصی به نام ابراهیم قبیسی میدانستند نه حضرت ابراهیم.[٥]
كما أوردت كذلك مصادر مثل ابن جبير وابن طوطة وجود مسجد على قمة جبل أبي قبيس فقط، دون ذكر الاسم؛ لكنه ذكر في المصادر المعاصرة باسم مسجد بلال، كما قال البعض إنه بعد فتح مكة أذن بلال على جبل أبي قبيس، ثم بنى أحدهم مسجدا على قمة هذا الجبل تخليدا لذكرى بلال.
منابعی مانند ابن جبیر[٦] و ابن بطوطه[٧] نیز بدون ذکر نام فقط وجود مسجد در فراز کوه ابوقبیس را گزارش کردهاند؛ اما در منابع معاصر از این مسجد با نام مسجد بلال یاد شده است.[٨] همچنین برخی گفتهاند بلال پس از فتح مکه، بر کوه ابوقبیس اذان گفت و بعدها کسی به یاد و نام بلال مسجدی بر بالای این کوه ساخت.[٩]
صلاة النبي وشق القمر
وقد وردت بعض الأخبار حول صلاة النبي (ص) على جبل أبي قبيس، وقد اعتبر ابن جبير وابن بطوطة في رحلاتهما أن هذا المسجد هو موقع النبي (ص) أثناء شق القمر.
برخی گزارشها از نماز پیامبر بالای کوه ابوقبیس خبر دادهاند.[١٠] ابن جبیر و ابن بطوطه در سفرنامههای خود، این مسجد را جایگاه پیامبر(ص) در هنگام شق القمر دانستهاند.[١١]
رواية ابن بطوطة حول إنارة مسجد بلال
يشير ابن بطوطة في رحلته عام 725م إلى عادات وتقاليد أهل مكة في الليلة السابعة والعشرين من رمضان والليلة الأولى من شوال، ويقول بأن المكيين يوقدون في هذه الليالي المشاعل والمصابيح في المسجد الحرام وما حوله وكذلك في مسجد جبل أبي قبيس.
ابن بطوطه در سفرنامه اش در سال 725 قمری، به رسم و رسوم مکیان در شب بیست و هفتم ماه رمضان و شب اول ماه شوال اشاره میکند. او میگوید مکیان در این شبها در مسجدالحرام و اطراف آن و نیز در مسجد کوه ابوقبیس مشعل و چراغ روشن میکنند.[١٢]
تاریخچه بنا
تاریخ ازرقی قدیمیترین منبعی است که در قرن سوم هجری به این مسجد اشاره کردهاست.[١٣] بر این اساس برخی از تاریخنگاران زمان احتمالی ساخت مسجد را قرن نخست هجری دانستهاند.[١٤]
همچنین ابن بطوطه در قرن هشتم از بازسازی مسجد به دستور ملک ظاهر مملوکی خبر داده است.[١٥] از تجدید بنای این مسجد در قرن 13 هجری توسط یک مرد هندی هم خبر دادهاند.[١٦]
گزارش سفرنامههای ایرانیان
برخی شیعیان ایرانی که پیش از تخریب مسجد بلال به مکه رفتهاند، گزارشهایی از آن نقل کردهاند.[١٧] میرزا داود حسینی که در سال 1322 قمری به حج رفته، تصریح کرده است که بالای کوه ابوقبیس، جایی که پیامبر مردم را به توحید فراخواند، محراب و مأذنهای ساختهاند.[١٨] حاج ایازخان قشقایی در سفر حج سال 1341ق/1301ش، از وجود بقعهای با دو گلدسته بر این کوه خبر داده، اما نام آن را نیاورده است.[١٩]
آخرینگزارشها از مسجد بلال
گزارشی از مسجد بلال در کتاب تاریخ القویم نیز آمده است. گزارش این کتاب که نخستین بار در سال 1385 قمری/ 1966میلادی منتشر شده است نشان میدهد که این مسجد تا آن زمان وجود داشته و اطراف آن را نیز خانههای متعدد فراگرفته بود.[٢٠] مسجد بلال اکنون تخریب شده است.[٢١]
گالری
-
مسجد بلال در مکه
-
مسجد بلال در مکه
-
مسجد بلال در مکه
-
مسجد بلال در مکه
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ آثارإسلامي مكة ومدينة، ج1، ص 151.
- ↑ التاريخ القويم، ج5، ص 84
- ↑ آثار إسلامي مكة ومدينة، ج1، ص 151.
- ↑ اخبار مکه ازرقی، ج2، ص 201؛ اخبار مکه فاکهی، ج4، ص17-16
- ↑ اخبار مکه ازرقی، ج2، ص 201؛ اخبار مکه فاکهی، ج4، ص17-16
- ↑ رحله ابن جبیر، ص76
- ↑ رحله ابن بطوطه، ج1، ص 383
- ↑ آثار اسلامی مکه و مدینه، ص125؛ رحله ابن بطوطه، ج1، پاورقی، ص383؛ الرحلات المغربیه و الاندلسیه، ص456؛ «حجنامه2» علی نقی منزوی، مجله کاوه، شماره 47 و 48، بهار و تابستان 1352، ص62.
- ↑ آثار اسلامی مکه و مدینه، ص125.
- ↑ اخبار مکه فاکهی، ج4، ص 16
- ↑ رحله ابن جبیر، ص76؛ رحله ابن بطوطه، ج1، ص383
- ↑ رحله ابن بطوطه، ج1، ص 404
- ↑ اخبار مکه،ازرقی، ج2، ص 202
- ↑ تاریخ القویم، ج5، ص 83
- ↑ رحله ابن بطوطه، ج1، ص 383
- ↑ تحصیل المرام، ج1، ص 502
- ↑ پنجاه سفرنامه حج قاجاری، ص766.
- ↑ پنجاه سفرنامه حج قاجاری، ج7، ص545.
- ↑ پنجاه سفرنامه حج قاجاری، ج8، ص419
- ↑ التاریخ القویم، ج5، ص 84.
- ↑ آثار اسلامی مکه و مدینه، ج1، ص 151.
منابع
- اخبار مکه فی قدیم الدهر و حدیثه، محمدبن اسحاق فاکهی، ابوعبدالله محمد بن اسحاق الفاکهی، تصحیح عبدالملک بن دهیش، مکه: مکتبه الاسدی، 1424ق.
- اخبار مکه و ما جا فیها من الاثار، محمد بن عبدالله، مصحح:رشدی صالح ملحس، بیروت:دارالاندلس، 1416ق
- التاریخ القویم لمکه و بیت الله الکریم، محمدطاهر، کردی، بیروت:دارالخضر، چاپ اول، 1420ق
- الرحله ابن بطوطه، محمدبن عبدالله ابن بطوطه، مصحح:عبدالهادی تازی، ریاض:اکادیمیه المملکه المغربیه، 1417ق
- الرحله ابن جبیر، محمدبن احمد، بیروت: دار و مکتبه الهلال، چاپ اول
- الرحلات المغربیه و الاندلسیه، عواطف محمد یوسف نواب، ریاض:مکتبه الملک فهد الوطنیه، 1417
- تحصیل المرام فی اخبار البیت الحرام، محمدبن احمد مالکی مکی، مصحح: عبدالملک ابن دهیش، مکه:مکتبه الاسدی، 1424ق.
- آثار اسلامی مکه و مدینه، رسول جعفریان، تهران:مشعر، 1381
- پنجاه سفرنامه حج قاجاری، رسول جعفریان، تهران: نشر علم، 1389ش.