الفرق بين المراجعتين لصفحة: «مستخدم:Ay.Zaidan/الملعب السادس»

من ويكي‌حج
مرئينص الويكي
لا ملخص تعديل
لا ملخص تعديل
سطر ١: سطر ١:
'''بعثت''' برانگیخته شدن [[حضرت محمد (ص)|محمد بن عبدالله(ص)]] به پیامبری از سوی [[خدا]] و نقطه آغازین [[دین اسلام]] است.  
{{جعبه اطلاعات بنای مذهبی
| عنوان            =چاه زمزم
| تصویر            =زمزم 1.jpg
| اندازه تصویر    =400px
| توضیح تصویر      = ورودی آبخوری آب زمزم در [[مسجد الحرام|مسجدالحرام]]. روایتی از [[پیامبر(ص)|پیامبر]] (مَاءُ زَمْزَمَ لِمَا شُرِبَ لَه) بر سردر نوشته شده است.
| بنیانگذار        =
| تأسیس            =
| کاربری          =تأمین بخشی از آب مصرفی حجاج
| مکان            =[[مسجدالحرام]]، ۲۱ متری [[حجرالاسود]]
| نام‌های دیگر      =رَکْضَةُ جبرئیل، سقیا اسماعیل، حفیرة عبدالمطلب، المصونة (مضنونه)، سقیا، طعام طعم، شفاء سقم
| وقایع مرتبط      =
| ظرفیت            =
| وضعیت            =فعال
| مساحت            =دهانه چاه ١/5 متر، عمق 30 متر
| امکانات          =
| شماره ثبت        =
| معمار            =
| سبک              =
| بازسازی          =سال‌های ٨٢٢ و ١٣٨٣ق.
| وبگاه            =
}}
'''زَمزَم''' نام مشهورترین چاه آب [[مسجدالحرام]] در [[مکه]] است که در فاصله حدود 21 متری [[حجرالاسود]] قرار دارد. زمزم در آغاز، چشمه‌ای بوده که بر اساس منابع تاریخی، به اعجاز الهی برای [[حضرت اسماعیل(ع)]] و مادرش [[هاجر]] جاری شد. سرآغاز تاریخ [[شهر مکه]] و تجدید بنای [[کعبه]] را، جوشش زمزم دانسته‌اند.
 
سال‌های متمادی آب مورد نیاز [[جارالله|مردم مکه]]، از همین چاه تأمین می‌شد؛ تا اینکه نشانه‌های زمزم از بین رفت و رفته‌رفته این چاه ناپدید شد. پس از مدتی طولانی، [[سقایت]] (آب‌رسانی) خانه خدا به دست [[عبدالمطلب]]، پدربزرگ [[پیامبر(ص)]] رسید و به دست او چاه زمزم حفر شد و بار دیگر آب آن جوشید.
 
آب زمزم همواره نزد [[اهل حرم|مردم مکه]] قِداسَت و اهمیت فراوانی داشته است. [[پیامبر(ص)]] بیشتر از آب زمزم می‌نوشید و آن را بهترین آب روی زمین می‌دانست.


در سال چهلم بعد از [[عام الفیل]]، وحی بر حضرت محمد(ص) که برای عبادت در [[غار حراء]]، در نزدیکی [[مکه]]، خلوت گزیده بود، نازل شد. آغاز پیامبری او با معجزاتی همراه بود و نشانه‌های آن در [[کتاب‌های آسمانی]] پیشین ذکر شده بود. در این زمان محمد(ص) حدود ۴۰ سال داشت.  
چاه زمزم در دوره‌های مختلف تاریخی، تعمیر و توسعه یافته است. دهانه چاه ١/5 متر، عمق آن 30 متر و فاصله‌اش تا کعبه ٢١ متر است. برای استفاده بیشتر زائران کعبه، در اطراف صحن مسجدالحرام به‌وسیله لوله‌کشی، آب زمزم را به شیرها هدایت کرده‌اند.


درباره تاریخ دقیق بعثت اختلاف نظر وجود دارد؛ ۲۷ رجب نزد [[شیعه|شیعیان]] و ۱۷ رمضان نزد [[اهل‌سنت]] شهرت بیشتری دارد. بنابر روایاتی نخستین وحی الهی با نزول پنج آیه نخست [[سوره علق]] آغاز شد. همچنین نخستین زن و مردی که به پیامبر اسلام ایمان آوردند [[حضرت خدیجه (س)|حضرت خدیجه(س)]] و [[حضرت علی(ع)]] بودند.
درباره زمزم در سفرنامه‌های سده‌های مختلف، به مطالبی مانند فاصله آن با کعبه، اندازه دهانه چاه، فاصله‌اش تا حجرالاسود و درست کردن سایه‌بانی نزدیک چاه زمزم برای مؤذنان، اشاره شده است.
==واژه‌شناسی==
بعثت از ریشه «ب- ع- ث»<ref>مفردات، ج1، ص132، «بعث. </ref> به معنای ارسال<ref>العین، ج2، ص112، «بعث. </ref> و برانگیختن<ref>التحقیق، ج1، ص295، «بعث. </ref> یا روانه کردن<ref>مفردات، ج1، ص133.</ref> است. در کاربردهای گوناگون این ریشه، مفهومی مرکب از برگزیدن و فرستادن لحاظ شده که از آن به «برانگیختن» تعبیر می‌شود.<ref>التحقیق، ج1، ص295.</ref> در اصطلاح دینی و کلام اسلامی، بعثت به برانگیختن پیامبران از سوی خدا برای هدایت مردمان اطلاق می‌شود.<ref>فرهنگ شیعه، ص159.</ref> این مفهوم برگرفته از [[آیه|آیات قرآن]] است؛ مانند آیه36 [[سوره نحل]] و آیه ۱۵ [[سوره اسراء]] که در این دو آیه خداوند به ایمان آوردن به خدا و فرستادن پیامبران اشاره کرده، عذاب برای آنها که ایمان نیاورند را یادآور می‌شود.
{{گفت و گو
|عرض=85
|شکل بندی عنوان=line-height:200%; font-size:125%; font-weight: normal;
|شکل بندی ستون راست=text-align:center; line-height:170%
|شکل بندی آدرس=font-size:75%;
|تورفتگی=0
|تراز=وسط
|عنوان={{عربی|اندازه=92%|وَ لَقَدْ بَعَثْنا فی کُلِّ اُمَّةٍ رَسُولاً اَنِ اعْبُدُوا اللهَ وَ اجْتَنِبُوا الطَّاغُوتَ...<ref>سوره نحل، آیه36.</ref> }}
|و همانا ما در میان هر امتی پیغمبری فرستادیم که خدای یکتا را بپرستید و از بت‌ها و فرعون‌ها دوری کنید..  


(ترجمه: مهدی الهی قمشه‌ای)  
==زمزم در لغت==
}}
زمزم مرکّب از دو «زم» (زمّ یعنی جلو چیزی را گرفتن یا جمع کردن) و در لغت به معنای آهسته آهسته و یا آب فراوان است.<ref>معجم‌البلدان، ج٣، ص166.</ref> در اصطلاح نیز نام چشمه و یا چاهی در [[مکه]] نزدیک [[کعبه]] است که پیشینه تاریخی آن، به دوران [[حضرت ابراهیم(ع)]] بازمی‌گردد.<ref>اخبار مکه، ج٢، ص٣٩.</ref>
 
به نوشته مسعودی، تاریخ‌دان قرن چهارم هجری، ایرانیان به سبب آنکه خود را از نسل ابراهیم(ع) می‌دانستند در زمان ساسانیان به مکه می‌رفتند.<ref>مروج الذهب، ج۱، ص۲۶۵.</ref> گفته شده آنها پس از طواف کعبه بر سر چاه، زَمْزَمه می‌کردند و به همین دلیل آن را زمزم گفته‌اند.<ref>لسان العرب، ج6، ص٨5؛ معجم‌البلدان، ج٣، ص١66.</ref>


==حجاز پیش از بعثت==
=== اسامی زمزم ===
زمزم به دلیل اهمیت و جایگاهش، دارای نام‌های مختلفی است. برخی از این اسامی در روایتی از [[امام صادق(ع)]] این چنین ذکر شده است: رَکْضَةُ جبرئیل (قدمگاه جبرئیل)، سقیا اسماعیل (آبیارِ اسماعیل)، حفیرة عبدالمطلب (چاه عبدالمطلب)، المصونة (مضنونه) به معنای نفیس، سقیا (آبیار)، شفاء سُقْم (شفای بیماری).<ref>وسائل، ج١٣، ص۴۷۴، ح١٨٢۴۲.</ref>
==پیدایش زمزم==
بنابر آیه 37 سوره ابراهیم، پس از آنکه حضرت ابراهیم(ع)، همسر و فرزندش (هاجر و اسماعیل) را به سرزمین بی‌آب و علفِ مکه آورد<ref>سوره ابراهیم، آیه 37.</ref> و به دستور خداوند، آنها را ترک کرد، تشنگی بر آن‌ها چیره شد و هاجر در پی یافتن آب فاصله بین دو کوه صفا و مروه را هفت بار طی نمود.<ref>تفسیر صافی، ج۳، ص۹۳.</ref> وی در بار هفتم و در حالی که بر کوه مروه بود، نگریست که آب از زیر پای اسماعیل، روان شده است.<ref>تفسیر صافی، ج۳، ص۹۳.</ref>


[[قرآن کریم]] وضعیت پیش از بعثت را با تعبیر «گمراهی آشکار» وصف می‌نماید.<ref>[[سوره جمعه]]، آیه2</ref> از این عصر در منابع اسلامی به روزگار [[جاهلیت]] یاد می‌شود. به گفته [[امام علی(ع)]] انسان‌ها از دیدگاه مذهبی متشتت و پراکنده بودند؛ عده‌ای خدا را به پدیده‌ها تشبیه می‌کردند و شماری دیگر نام‌های ارزشمند و صفات پسندیده را به بت‌ها نسبت می‌دادند.<ref>نهج البلاغه، خطبه1.</ref> رایج‌ترین آیین اعراب، [[بت‌پرستی]] بود و آن چنان میان اعراب هوادار داشت که به سرعت بر شمار بت‌ها افزوده شد و تا 360 بت در [[کعبه]] نصب و نگهداری می‌شدند. بت‌های [[منات|مَنات]]،<ref>الاصنام، ص13.</ref> [[لات]]،<ref>الاصنام، ص16.</ref> [[عزی|عُزَّی]]<ref>تاریخ عرب قبل از اسلام، ص379.</ref> و [[هبل|هُبَل]]<ref>الاصنام، ص27.</ref> جایگاه بالایی نزد [[مشرکان]] داشتند. افزون بر بت‌پرستی، [[یهودیت]]، مسیحیت، و [[ثنویت]] از جمله دین‌های رایج میان اعراب عصر بعثت بود.
در جزئیات این رخداد اختلاف است؛ برخی جوشش آب (چشمه زمزم) را به ساییدن پاشنه پای اسماعیل بر زمین نسبت داده‌اند و گروهی گفته‌اند که ساییدن پای جبرئیل یا دست او که در صورت انسانی ظاهر شده، باعث به وجود آمدن آب شده است.<ref>اخبار مکه، ج٢، ص۴۰؛ [https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/875322/%d8%b2%d9%85%d8%b2%d9%85-2 «زمزم (۲)»]، ص۱۳۱.</ref>


=== بشارت به بعثت در ادیان دیگر ===
==چاه زمزم==
بر پایه آیات قرآن، ویژگی‌های پیامبر اسلام در [[عهدین]] (کتاب مقدس مسیحیان) یاد شده بود.<ref>[[سوره صف]]، آیه6؛ سوره بقره، آیه142؛ [[سوره انعام]]، آیه20</ref> از این روی، آن‌ها در ضرورت شناخت و مشاهده این پیامبر الهی مصمم بودند.<ref>السیرة النبویه، ابن هشام، ج1، ص117؛ اتحاف الوری، ج1، ص187-190.</ref> کاهنان عرب نیز از بعثت پیامبری در حجاز گزارش می‌دادند.<ref>السیرة النبویه، ابن هشام، ج1، ص123؛ السیرة النبویه، ابن کثیر، ج1، ص286.</ref>
به گفته ابو الولید ازرَقی، تاریخ‌نگار شافعی قرن سوم قمری، وجود چشمه آب در آن سرزمین خشک موجب جمع شدن حیوانات و پرندگان شد. سر و صدا و پرواز پرندگان در حوالی زمزم، کاروان [[جرهم|قبیله جُرهُمیان]] را که از آن مسیر می‌گذشتند، به سوی خود کشاند. آنان از آن آب نوشیده، ظرف‌های خود را نیز پر کردند. این قبیله در اطراف زمزم ساکن شده و [[مکه]] آباد شد.<ref>اخبار مکه، ج٢، ص۴۰_4١.</ref>
===خشک شدن زمزم===
در زمان ریاست عَمْرو بن حارث بر جرهمیان، آنها حرمت [[مسجد الحرام]] و [[کعبه|خانه کعبه]] را رعایت نکرده و به دستور عمرو، [[حجرالاسود]]، هدیه‌ها و دیگر وسایلی را که در کعبه بود (مانند سلاح و شمشیر)، در چاه زمزم ریخته و چاه را نیز از خاک پُر کردند. چاه به صورت زمین همواری درآمد و رفته‌رفته مکان آن فراموش شد.<ref>سیره ابن هشام، ج۱، بخش ۲، ص۱۱۱.</ref> پس از جرهمیان، [[قبیله خُزاعه]] روی کار آمدند و زمزم همچنان ناشناخته باقی ماند.<ref>سیره ابن هشام، ج۱، بخش ۲، ص۱۱۷.</ref>


==آیین حضرت محمد(ص) پیش از بعثت==
===پیدا شدن مکان چاه زمزم توسط عبدالمطلب===
بنابر کتاب‌های تاریخی، در خواب با ارائه نشانه‌هایی به [[عبدالمطّلب بن هاشم]]، جدّ [[حضرت محمد(ص)]] و بزرگ [[قبیله قریش]]، الهام شد که چاه زمزم را حفر نماید. عبدالمطّلب نیز در جستجوی نشانه‌ها به [[کعبه]] رفت. او در میان دو بت «[[اساف]]» و «[[نائله]]»، نشانه‌ها را یافت و با کمک فرزندش حارث شروع به حفر زمین کرد. برخی قریشیان عبدالمطلب و فرزندش را مسخره می‌کردند اما وقتی سنگچین چاه آشکار شد، وی تکبیر گفت و دانست که به او صحیح الهام شده است. پس از پایان یافتن کار و آشکار شدن آب، عبدالمطلب کنار چاه زمزم حوضی ساخت و خود و پسرش از آن آب کشیده، در حوض می‌ریختند و به حاجیان می‌دادند.<ref>سیره ابن هشام، ج۱، بخش ۲، ص۱۴۲؛ ازرقی، اخبار مکه، ص٣٣6.</ref> عبدالمطلب پس از حفر زمزم و دست‌یابی به آب، کارِ [[سقایت|آب‌رسانی به حاجیان]] را احیا نموده، آن را در اختیار داشت.<ref>سیره ابن هشام، ج۱، بخش ۲، ص۱۴۳.</ref>


درباره دین [[حضرت محمد (ص)|پیامبر اسلام(ص)]] پیش از بعثت، نظریه‌های گوناگون ارائه شده است؛ شماری بر این باورند که ایشان به هیچ شریعتی پایبند نبوده است.<ref>المعتمد فی اصول الفقه، ج1، ص276؛ سبل الهدی، ج8، ص70-71؛ الشفا بتعریف حقوق المصطفی، ج2، ص148.</ref> عده‌ای دیگر، در این‌باره موضع توقف برگزیده و نظری مشخص نداده‌اند.<ref>الشفا بتعریف حقوق المصطفی، ج2، ص148؛ المنخول، ص319؛ الاحکام، ج4، ص137؛ الذریعه، ج2، ص597؛ الابهاج، ج2، ص275.</ref> برخی نیز بر این باورند که حضرت متعبد به شریعت [[نوح]]،<ref>المنخول، ص318.</ref> [[ابراهیم]]،<ref>مجمع البیان، ج6، ص209.</ref> [[موسی]]،<ref>تفسیر قرطبی، ج16، ص57؛ المستصفی، ج1، ص165.</ref>[[عیسی]] <ref>تفسیر قرطبی، ج16، ص57؛ المنخول، ص319.</ref>یا گروهی از پیامبران <ref>روح المعانی، ج7، ص217.</ref>و یا شریعتی درست اما غیر مشخص بوده‌ است. <ref>تفسیر قرطبی، ج16، ص57.</ref>
پیامبر اسلام(ص) نیز برای نخستین بار پس از فتح مکه و شکستن بت‌ها و از میان بردن تصاویر نقش شده بر دیوار کعبه، داخل آن را با آب زمزم شست که این رسم تاکنون پابرجاست.<ref>متقی الهندی، کنز العمال فی سنن الاقوال و الافعال، ج5، ص٢٩٩.</ref>


گفته شده فرشته وحی پیش از بعثت حضرت محمد، با او سخن می‌گفته است.<ref>حق الیقین، ج1، ص179.</ref> پیامبر اسلام تا چهل سالگی دارای مقام [[نبوت]] بود<ref>بحار الانوار، ج26، ص75؛ ج18، ص278.</ref> و احکام شرعی به او وحی می‌شد و به همان صورت [[خداوند]] را عبادت می‌نمود.<ref>بحار الانوار، ج18، ص278.</ref> هنگامی که در چهل سالگی فرشته وحی را دید، به تبلیغ شریعت جدید موظف شد.<ref>تاریخ الخمیس، ج1، ص254.</ref>
==احکام==
[[عبدالمطلب]] آشامیدن و وضو گرفتن از آب زمزم را حلال و جایز دانسته، لیکن غسل کردن با آن را روا نمی‌دانست؛ از این رو [[عباس بن عبدالمطلب]] نیز پیوسته در [[مسجدالحرام]] و در اطراف زمزم گردش می‌کرد و می‌گفت شستشو با آب زمزم را حلال نمی‌دانم و این آب برای خوردن و وضو گرفتن حلال و جایز است.<ref>فاکهی، اخبار مکه، ج٢، ص6٣.</ref>  


==اهداف بعثت==
گفته شده مستحب است حج‌گزار پس از [[طواف]] و قبل از [[سعی]]، نزد زمزم آمده از آب آن بنوشد و غسل کند و اگر نتوانست غسل نماید، کمی از آب زمزم را به خود بریزد.<ref>جواهر الکلام، ج۱۹، ص۴۱۱؛ سلسلة ینابیع الفقهیه، ج٨، ص46١.</ref> به نوشته عروة الوثقی، شستن کفن با آب زمزم مستحب است.<ref>العروة الوثقی، ج۲، ص۷۵.</ref>


قرآن کریم یکی از اهداف بعثت پیامبران را اتمام حجّت خدا بر مردم می‌داند، تا نگويند: رهبر و راهنما نداشتيم و نمى‌دانستيم.<ref>سوره نساء، آیه165؛ من هدی القرآن، ج2، ص257؛ تفسیر نور، ج۲، ص۲۱۳.</ref> بر اساس آیات و روایات، تعلیم و تربیت<ref>سوره جمعه، آیه2</ref> و رفع اختلاف بندگان،<ref>المیزان، ج2، ص131-132.</ref> قضاوت عادلانه میان آنها<ref>المیزان، ج3، ص198.</ref> و آزادی انسان‌ها از چنگ ظالمان<ref>الکافی، ج8، ص386؛ المیزان، ج12، ص243.</ref> از دیگر اهداف و حکمت‌های بعثت انبیاء به شمار می‌رود.
همچنین مستحب است شخص هنگام نوشیدن آب زمزم بگوید: «اللّهُمّ اجْعَلْه لی عِلْماً نافِعاً و رِزْقاً واسِعاً و شِفٰاءً مِنْ کُلِّ دٰاءٍ و سَقَمٍ انَّکَ قٰادِر یا رَبَّ العالمین؛ بار خدایا آن را دانشی سودمند، روزیی فراوان، و درمان هر درد و بیماری قرار ده، همانا تو توانایی ای پروردگار جهانیان.»<ref>مستدرک الوسائل، ج٩، ص4٣٩.</ref>  
==مشخصات چاه زمزم==
[[پرونده:موقعیت زمزم.jpg|بندانگشتی|موقعیت چاه زمزم نسبت به [[کعبه]] و [[مقام ابراهیم(ع)]].|350px|جایگزین=]]
ازرقی گفته است عمق زمزم از بالا تا پایین آن شصت [[ذراع]] است. در درون چاه، آب از سه نقطه جاری است: یکی مقابل [[حجرالاسود]]، دیگری برابر [[کوه صفا|صفا]] و [[کوه ابوقبیس|ابوقبیس]] و سومی مقابل [[کوه مروه|مروه]]. در سال‌های ۲۲۳ و ۲۲۴ قمری که احتمال خشک شدن زمزم می‌رفت، نُه ذراع دیگر بر گودی آن افزودند. در سال ۲۲۵ق بخاطر بارش باران و جاری شدن سیل، آب زمزم بیشتر شد.<ref>ازرقی، اخبار مکه، ج٢، ص6١.</ref>


==رویدادهای بعثت پیامبر==
در دوران حکومت برخی خلفای عباسی، بر عمق چاه زمزم افزوده شده و در دوره حکومت امین عباسی (حکومت: ۱۹۳-۱۹۸ق) چاه زمزم را زِه‌کِشی کردند.<ref>ازرقی، اخبار مکه، ج٢، ص6١.</ref>
===زمزم در حال حاضر===
اکنون دهانه چاه زمزم ۱/۵ متر، عمق آن ۳۰ متر و فاصله‌اش تا کعبه ۲۱ متر است. این چاه تا حدود عمق ۱۳ متری، سنگ‌چین است.<ref>«زمزم»، دانشنامه حج و حرمین شریفین.</ref>


در حدود 40 سال پس از رخداد [[اصحاب فیل]]، پیامبر(ص) از سوی خداوند برای هدایت انسان‌ها مبعوث شد.<ref>امتاع الاسماع، ج1، ص32؛ تاریخ الاسلام، ج1، ص24؛ البدایة و النهایه، ج2، ص321.</ref>بر پایه گزارش مشهور، نخستین [[وحی]] و آغاز بعثت در 40 سالگی<ref>تاریخ الیعقوبی، ج2، ص22.</ref>و در نقلی دیگر، در 43 سالگی پیامبر بود.<ref>سیره ابن اسحق، ص114.</ref>  
==زمزم در روايات==
در روايت‌های اهل بیت(ع) به نوشيدن از آب زمزم سفارش شده است. [[پیامبر(ص)]] از آب زمزم می‌نوشید<ref>سنن نسائی، ج5، ص٢٣٧.</ref> و آن را بهترین آبی می‌دانست که از زمین می‌جوشد.<ref>مستدرک، ج٩، ص4٣٩، ح ١١٢٨6.</ref>  


مجموع روایاتی که درباره نخستین وحی به دست آمده، از برخی [[صحابه]] گزارش شده که میان منقولات آن‌ها اختلافاتی وجود دارد. وجه مشترک همه این گزارش‌ها آن است که هنگامی که پیامبر برای [[تحنّث]] و عبادت، در [[غار حرا]] خلوت کرده بود، نخستین وحی الهی با نزول چند آیه از قرآن کریم آغاز شد.<ref>السیرة النبویه، ابن هشام، ج1، ص154؛ تاریخ طبری، ج2، ص48-49.</ref> <ref>تاریخ طبری، ج2، ص47.</ref><ref>انساب الاشراف، ج1، ص104-105.</ref>در برخی روایت‌ها گزارش شده که نخستین مرحله از این ارتباط با غیب، دیدن رویاهای صادق پیش از مبعوث شدن به پیامبری بود.<ref>صحیح البخاری، ج1، ص3.</ref>
امام سجاد(ع) به شخصی آموخت تا بر سر زمزم با خدا پیمان ببندد که چشم از گناه و معصیت بپوشاند.<ref>سیوطی، الدرّ المنثور، ج٣، ص٢٢٣؛ فاکهی، اخبار مکه، ج٢، ص46.</ref> به گفته [[عایشه]]، همسر پیامبر(ص)، رسول خدا با مشک و برخی وسایل دیگر آب زمزم را حمل نموده، به بیماران می‌نوشاند و یا بر آنان می‌ریخت.<ref>شفاء الغرام، ج١، ص4١5؛ سنن ترمذی، ج٣، ص٢٩5.</ref>
=== روز بعثت ===
==زمزم در گذر تاریخ==
[[پرونده:غار حراء.png|200px|thumb|غار حراء]]
[[پرونده:زمزم (تاریخی).jpg|بندانگشتی|ساختمان چاه زمزم در دوره‌ای که درونِ [[مطاف]] قرار داشت<ref>«[https://english.alarabiya.net/features/2017/03/25/The-story-of-Zamzam-Well-water-that-has-been-flowing-for-more-than-5000-years All you need to know about Zamzam well]»، Al Arabiya.</ref> (۱۳۴۶ق).<ref>«[https://twitter.com/3bdullah62/status/755883642048614400/photo/1 وأزیلت عام 1346هـ]»، صفحه عبدالله الرشید در توییتر.</ref>|جایگزین=]]گزارشات گوناگونی از پیشینه تاریخی و بازسازی‌ها و تعمیرات صورت گرفته بر روی چاه زمزم در ادوار مختلف تاریخی وجود دارد و سفرنامه‌نویسان به توصیف ویژگی‌های آن پرداخته‌اند.
بیشتر [[امامیه]]، 27 [[رجب]]<ref>بحار الانوار، ج18، ص190؛ الصحیح من سیرة النبی، ج2، ص64-65.</ref> و [[اهل سنت]] 17 ماه مبارک [[رمضان]]<ref>السیرة النبویه، ابن هشام، ج1، ص158؛ الطبقات، ج1، ص193-194.</ref> را روز مبعث می‌دانند. گفته شده مبعث پیامبر اسلام نخستین رخداد مهم در تاریخ مسلمانان بود و [[عمر|عُمَر]] پیشنهاد داد که مبدأ تاریخ مسلمانان قرار گیرد؛ ولی این امر تحقق نیافت و با پیشنهاد علی(ع) هجرت رسول خدا به عنوان مبدأ تاریخ مسلمانان قرار گرفت.<ref>تاریخ یعقوبی، ج2، ص145.</ref>
===ساخت و سازها===
نخستین کسی که زمین و دیواره‌های زمزم را با سنگ مرمر پوشاند، [[ابوجعفر منصور عباسی|منصور عباسی]] (حکومت: ۱۳۶-۱۵۸ق) بود. وی این کار را در دوران خلافت خویش آغاز و سپس [[مهدی عباسی]] (حکومت: ۱۵۸-۱۶۹ق) آن را به پایان برد. پس از آن تا دوران حکومت [[معتصم عباسی|معتصم]] (حکومت: ۲۱۸-۲۲۷ق) در سال ٢٢٠ق، چاه در فضای باز بوده و فقط گنبد کوچکی بر دهانه آن قرار داشت. [[عمر بن فرج رخجیٖ|عمر بن فرج رُخجی]] که از نویسندگان و دبیران دربار معتصم بوده، آن را تغییر داد و برای تمام زمزم، سقفی از چوب ساج فراهم کرد و از آن زنجیرهایی آویزان کرده، چراغ‌هایی به آنها آویخته بودند که شبها در [[ایام الحج|موسم حج]] آنها را روشن می‌کردند.<ref>ازرقی، اخبار مکه، ج٢، ص6١.</ref>


==نخستین آیات نازل شده==
در سال ١٠٢٠ق به دستور سلطان احمد خان پنجره‌ای آهنی با فاصله یک متری از سطح آب، قرار دادند، زیرا برخی دیوانگان! به تصور فدا نمودن، خود را بدرون زمزم می‌انداختند و می‌مردند، این پنجره تا سال ١٣١٨ق بوده است. بر روی پنجره شمالی از ناحیه در زمزم به سال ١٢٠١ق به دستور سلطان عبدالحمیدخان نوشته شده بود: «ماء زمزم شفاء من کل داء» و «آیة ما بیننا و بین المنافقین انهم لایتضلعون من ماء زمزم».<ref>حج در اندیشه اسلامی، ص۱۸۴-۱۸۵.</ref>[[پرونده:چاه زمزم (تاریخی)۲.jpeg|بندانگشتی|ورودی چاه زمزم که در سال ۱۳۸۳ق. ساخته شد و تا توسعه بعدی [[مسجد الحرام|مسجدالحرام]] در سال ۱۴۲۴ق باقی ماند.<ref name=":0">«[https://gph.gov.sa/index.php/ar/about-the-two-holy-mosques-ar/grand-mosque-ar/2020-05-28-11-13-30 بئر زمزم]»، تطویر وتشغیل الادارة العامة لتقنیة المعلومات بالرئاسة العامة لشؤون المسجد الحرام والمسجد النبوی.</ref>|جایگزین=]]در دوران [[آل سعود|سعودی]] در سال ۱۳۸۳ق ساختمانی که روی چاه زمزم بود خراب شد. بنای جدیدی در زیر زمین ساخته شد و ورودی به زیرزمین ایجاد شد که حاجیان از آب چاه استفاده می‌کردند. در سال ۱۴۲۴ق، ورودی را پر ساخته و در اطراف صحن مسجدالحرام به‌وسیله لوله‌کشی، آب را به شیرها هدایت کرده‌اند تا زائران از آن‌ها بنوشند و دایره [[مطاف]] وسیعتر شود.<ref name=":0" />


آورده‌اند که پنج آیه نخست [[سوره علق]]، نخستین آیاتی بوده که بر پیامبر نازل شده است.<ref>السیرة النبویه، ابن هشام، ج1، ص155؛ تفسیر قمی، ج2، ص428.</ref> برخی دیگر آیات [[سوره مدثر]]<ref>صحیح البخاری، ج6، ص74؛ الاوائل، ص43.</ref>یا [[سوره فاتحة الکتاب]]<ref>الکشاف، ج4، ص270؛ مجمع البیان، ج10، ص398؛ الاتقان، ج1، ص77.</ref> را نخستین آیات نازل شده بر پیامبر دانسته‌اند.
به نوشته منابع عربستانی، آب زمزم از طریق خطوط انتقال آب به طول چهار کیلومتر پمپاژ شده و در مخزن پنج هزار مکعبی ذخیره می‌شود. پس از آن آب، تصفیه و استریل شده و بطری‌های آب زمزم پنج لیتری، تولید می‌شود. همچنین به آبخوری‌های زمزم در مسجدالحرام پمپاژ می‌شود. آب زمزم برای مصرف زائران در مسجدالنبی، به مدینه نیز منتقل می‌شود.<ref>«[https://akhbarna.net/article/151543 رحلة ماء زمزم من البئر الی ان یروی ظمأ المعتمرین]»، خبرگزاری اخبارنا.</ref>


==نخستین ایمان‌آورندگان==
===زمزم در سفرنامه‌ها===
درباره زمزم در سفرنامه‌های سده‌های مختلف، به مطالبی مانند فاصله آن با کعبه، اندازه دهانه چاه، فاصله‌اش تا حجرالاسود،<ref>ره آورد سفر (گزیده سفرنامه ناصر خسرو)، ص۱۲۲؛ محمد بن احمد بن جبیر، سفرنامه ابن جُبَیر، ص١٢۶؛ ابن‌بطوطه، سفرنامه، ج١، ص١٨٩.</ref> جایگاهی برای وضو گرفتن حاجیان،<ref>ابن‌بطوطه، سفرنامه، ج١، ص١٨٩.</ref> حوض‌های اطراف زمزم و درست کردن سایه‌بانی نزدیک چاه زمزم برای مؤذنان، اشاره شده است.<ref>نگاه کنید به: حج در اندیشه اسلامی، ص۱۸۰-۱۸۵.</ref>


با نزول نخستین آیات از پیام وحی، پیامبر رسالت خویش را آغاز نمود. همسر رسول خدا، [[حضرت خدیجه (س)|خدیجه بنت خویلد اسدی]]، نخستین فرد از زنان است که مسلمان شد.<ref>تاریخ یعقوبی، ج2، ص23.</ref> در این زمینه، اختلاف نظری میان تاریخ‌نویسان نیست؛<ref>السیرة الحلبیه، ج1، ص382.</ref> بر پایه دیدگاه مشهور شیعیان و اهل سنت، نخستین مرد مسلمان [[حضرت علی(ع)]] بود.<ref>الغدیر، ج3، ص95؛ السیرة النبویه، ابن هشام، ج1، ص162.</ref>  
== نگارخانه ==
<gallery mode="packed" heights="150px">
پرونده:خروجی چاه زمزم.jpeg|خروجی چاه زمزم در پایین [[مطاف]] (۱۴۰۱ش).<ref>«[https://www.alfouz.info/?p=29611 رحلة الماء المبارک]»، سایت روزنامه کویتی الفوز.</ref>
پرونده:ایستگاه توزیع آب زمزم.jpeg|یکی از ایستگاه‌های توزیع آب زمزم در [[مکه]] (۱۴۰۱ش).<ref>«[https://www.alfouz.info/?p=29611 رحلة الماء المبارک]»، سایت روزنامه کویتی الفوز.</ref>
پرونده:مخازن آب زمزم.jpg|مخزن‌های آب زمزم در [[مسجد النبی|مسجدالنبی]] برای مصرف زائران.
پرونده:چاه-زمزم- قدیمی .jpg|تصویر قدیمی از نشانگر موقعیت چاه زمزم در [[مطاف]].
پرونده:چاه زمزم (قدیمی)۲.jpg|ورودی چاه زمزم در [[مطاف]]، که در سال ۱۴۲۴ق. برای گسترش مطاف بسته شد.<ref>«[https://gph.gov.sa/index.php/ar/about-the-two-holy-mosques-ar/grand-mosque-ar/2020-05-28-11-13-30 بئر زمزم]»، تطویر وتشغیل الادارة العامة لتقنیة المعلومات بالرئاسة العامة لشؤون المسجد الحرام والمسجد النبوی.</ref>
پرونده:چاه زمزم (تاریخی)۳.jpg|چاه زمزم در سال ۱۳۶۹ق، که از آن با دلوهای چرمی برای زائران و حاجیان آب کشیده می‌شد.<ref>«[https://islamkids.net/%D8%B5%D9%88%D8%B1-%D8%A8%D8%A6%D8%B1-%D8%B2%D9%85%D8%B2%D9%85/ صور بئر زمزم]»، لاینز.</ref>
پرونده:چاه زمزم (تاریخی)۴.jpg|نقاشی چاه زمزم و شیوه کشیدن آب از آن در دوره عثمانی.<ref>«[https://islamkids.net/%D8%B5%D9%88%D8%B1-%D8%A8%D8%A6%D8%B1-%D8%B2%D9%85%D8%B2%D9%85/ صور بئر زمزم]»، لاینز.</ref> 
</gallery>


==پانویس==
==پانویس==
سطر ٥٧: سطر ٩٧:
==منابع ==
==منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
{{دانشنامه
{{برگرفتگی
| آدرس = https://hzrc.ac.ir/post/7903/%d8%a8%d8%b9%d8%ab%d8%aa
| پیش از لینک = کتاب
| عنوان = بعثت
| منبع = حج در اندیشه اسلامی، علی قاضی عسکر.
| نویسنده = حسن رضایی
| پس از لینک = بخش «زمزمه زمزم»، ص۱۶۷-۱۹۲.
| لینک = http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/565
}}
}}


* '''الابهاج فی شرح المنهاج''': تقی الدین السبکی (م. 756ق.) ، به کوشش گروهی از علما، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1404ق.
* '''اخبار مکه فی قدیم الدهر و حدیثه'''، محمد بن اسحاق فاکهی (درگذشت: ۲۷۵ق)، تحقیق عبدالملک بن عبدالله بن دهیش، بیروت، دار خضر، ۱۴۱۴ق.
 
* '''اخبار مکة و ما جاء فیها من الآثار'''، محمد بن عبدالله ازرقی، محقق: ملحس، رشدی صالح، بیروت، دار الاندلس، 1416ق.
* '''اتحاف الوری''': عمر بن محمد بن فهد (م. 885ق.) ، به کوشش عبدالکریم، مکه، جامعة‌ام القری، 1408ق.
* «[https://gph.gov.sa/index.php/ar/about-the-two-holy-mosques-ar/grand-mosque-ar/2020-05-28-11-13-30 '''بئر زمزم''']»، تطویر وتشغیل الادارة العامة لتقنیة المعلومات بالرئاسة العامة لشؤون المسجد الحرام والمسجد النبوی، تاریخ بازدید: ۹ تیر ۱۴۰۱ش.
 
* '''التفسیر الصافی'''، ملا محسن فیض کاشانی، قم، مؤسسه الهادی، 1416ق/ 1374 ش.
* '''الاتقان''': السیوطی (م. 911ق.) ، به کوشش سعید، لبنان، دار الفکر، 1416ق.
* '''الدرالمنثور فی التفسیر بالمأثور'''، جلال الدین سیوطی، قم، کتابخانه آیت‌الله مرعشی نجفی، ۱۴۰۴ق.
 
* [https://akhbarna.net/article/151543 «رحلة ماء زمزم من البئر الی ان یروی ظمأ المعتمرین»]، خبرگزاری اخبارنا، تاریخ درج مطلب: ۱۳ آوریل ۲۰۲۲م، تاریخ بازدید: ۶ تیر ۱۴۰۳ش.
* '''الاصنام (تنکیس الاصنام) ''': هشام بن محمد کلبی (م. 204ق.) ، به کوشش احمد زکی، تهران، تابان، 1348ش.
* «[https://www.alfouz.info/?p=29611 رحلة الماء المبارک]»، سایت روزنامه کویتی الفوز، تاریخ درج مطلب: ۴ آوریل ۲۰۲۲م، تاریخ بازدید: ۱۰ تیر ۱۴۰۱ش.
 
* «[https://gph.gov.sa/index.php/ar/component/k2/item/7141-2022-04-09-16-40-47 رحلة الماء المبارک]»، تطویر وتشغیل الادارة العامة لتقنیة المعلومات بالرئاسة العامة لشؤون المسجد الحرام والمسجد النبوی، تاریخ درج مطلب: ۱۲ آوریل ۲۰۲۲م، تاریخ بازدید: ۱۰ تیر ۱۴۰۱ش.
* '''الامالی''': الصدوق (م. 381ق.) ، قم، البعثه، 1417ق.
* '''ره آورد سفر (گزیده سفرنامه ناصر خسرو)'''، ناصر خسرو قبادیانی، با تصحیح و توضیح: سیدمحمد دبیرسیاقی، تهران، سخن، ۱۳۷۴ش.
 
* '''[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/1725772/%D8%B2%D9%85%D8%B2%D9%85 زمزم]'''، سیدعلی خیرخواه علوی، در دانشنامه حج و حرمین شریفین، جلد 8.
* '''امتاع الاسماع''': المقریزی (م. 845ق.) ، به کوشش محمد عبدالحمید، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1420ق.
*[https://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/875322/%d8%b2%d9%85%d8%b2%d9%85-2 «زمزم (۲)»]، محمد رهبر، در مجله میقات حج، دوره هشتم، شماره ۲۹، آبان ۱۳۷۸ش.
 
* '''سفرنامه ابن جُبَیر'''، محمد بن احمد بن جبیر، پرویز اتابکی، ایران، مشهد، مؤسسه چاپ و انتشارات آستان قدس رضوی، ۱۳۷۰ش.
* '''انساب الاشراف''': البلاذری (م. 279ق.) ، به کوشش زکار و زرکلی، بیروت، دار الفکر، 1417ق.
* '''سفرنامه ابن‌بطوطه'''، ابن‌بطوطه، ترجمه دکتر محمد علی موحد، مؤسسه انتشارات آگاه، ایران، مشهد، ۱۳۷۰ش.
 
* '''سلسلة ینابیع الفقهیة'''، علی‌اصغر مروارید، بیروت، دار التراث، ۱۹۹۰م - ۱۹۹۳م.
* '''الاوائل''': الطبرانی (م. 310ق.) ، به کوشش شکور، بیروت، دار الفرقان، 1403ق.
* '''سنن ابن ماجه'''، محمد بن زید الربعی ابن ماجه، به کوشش محمد فؤاد عبدالباقی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۳۹۵ق.
 
* '''سنن ترمذی'''، محمد بن عیسی ترمذی، به کوشش عبدالوهاب عبداللطیف، بیروت، دار الفکر، ١4٠٢ق.
* '''بحار الانوار''': المجلسی (م. 1110ق.) ، بیروت، دار احیاء التراث العربی، 1403ق.
* '''سنن نسائی'''، احمد بن شعیب ابوعبدالرحمان نسائی، به کوشش عبدالغفار و سید کسروی، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1411ق.
 
* '''السیرة النبویة'''، السیرة النبویة، عبدالملک ابن هشام، تحقیق مصطفی السقا و ابراهیم الأبیاری و عبد الحفیظ شلبی، بیروت،‌ دار المعرفة، بی‌تا.
* '''البدایة و النهایه''': ابن کثیر (م. 774ق.) ، به کوشش علی شیری، بیروت، دار احیاء التراث العربی، 1408ق.
* '''شفاء الغرام باخبار البلد الحرام'''، التقی الفاسی.
 
* «[https://islamkids.net/صور-بئر-زمزم/ '''صور بئر زمزم''']»، لاینز، تاریخ بازدید: ۹ تیر ۱۴۰۱ش.
* '''تاریخ الاسلام و وفیات المشاهیر''': الذهبی (م. 748ق.) ، به کوشش عمر عبدالسلام، بیروت، دار الکتاب العربی، 1410ق.
* '''العروة الوثقی'''، سید محمدکاظم طباطبایی یزدی، قم، مؤسسة النشر الإسلامی، چاپ اول، ۱۴۱۹ق.
 
* '''کنز العمال فی سنن الاقوال و الافعال'''، متقی هندی، بیروت، الرساله، 1413ق.
* '''تاریخ الخمیس''': حسین الدیار بکری (م. 966ق.) ، بیروت، مؤسسة شعبان، 1283ق.
* '''لسان العرب'''، محمد بن مکرم ابن منظور، دار صادر، بيروت، 1414ق.
 
* '''مروج الذهب'''، علی بن حسین مسعودی، به تحقیق: یوسف اسعد داغر، قم، مؤسسة دار الهجرة، 1409ق.
* '''تاریخ طبری (تاریخ الامم و الملوک) ''': الطبری (م. 310ق.) ، به کوشش گروهی از علما، بیروت، اعلمی، 1403ق.
* '''مستدرک الوسائل'''، حسین نوری طبرسی، بیروت، مؤسسة آل البیت علیهم السلام لاحیاء التراث، 1408-1429ق/ 1987-2008 میلادی.
 
* '''معجم البلدان'''، یاقوت حموی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، بی‌تا.
* '''تاریخ عرب قبل از اسلام''': عبدالعزیز سالم، ترجمه صدری‌نیا، تهران، علمی و فرهنگی، 1380ش.
* «[https://twitter.com/3bdullah62/status/755883642048614400/photo/1 '''وأزیلت عام ۱۳۴۶هـ''']»، صفحه عبدالله الرشید در توییتر، تاریخ بازدید: ۹ تیر ۱۴۰۱ش.
 
* '''المعجم الکبیر'''، سلیمان بن أحمد طبرانی، به کوشش حمدی عبدالمجید، دار احیاء التراث العربی، 1405ق.
* '''تاریخ الیعقوبی''': احمد بن یعقوب (م. 292ق.) ، بیروت، دار صادر، 1415ق.
* '''وسائل الشیعة'''، محمد بن حسن شیخ حر عاملی، به تحقیق محمدرضا حسینی جلالی، قم، مؤسسة آل البیت علیهم السلام لاحیاء التراث، ۱۴۱۶ق.
 
* '''التحقیق''': المصطفوی، تهران، وزارت ارشاد، 1374ش.
 
* '''تفسیر ابن کثیر (تفسیر القرآن العظیم) ''': ابن کثیر (م. 774ق.) ، به کوشش شمس الدین، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1419ق.
 
* '''التفسیر الکبیر''': الفخر الرازی (م. 606ق.) ، قم، دفتر تبلیغات، 1413ق.
 
* '''تفسیر قرطبی (الجامع لاحکام القرآن) ''': القرطبی (م. 671ق.) ، بیروت، دار احیاء التراث العربی، 1405ق.
 
* '''تفسیر نور''': محسن قرائتی، تهران، مرکز فرهنگی درس‌هایی از قرآن، ۱۳۸۸ش.
 
* '''التنبیه و الاشراف''': المسعودی (م. 345ق.) ، بیروت، دار صعب.
 
* '''جامع البیان''': الطبری (م. 310ق.) ، به کوشش صدقی جمیل، بیروت، دار الفکر، 1415ق.
 
* '''حق الیقین''': الشبّر (م. 1242ق.) ، تهران، اعلمی، عرفان، 1352ق.
 
* '''الدر المنثور''': السیوطی (م. 911ق.) ، بیروت، دار المعرفه، 1365ق.
 
* '''روح المعانی''': الآلوسی (م. 1270ق.) ، بیروت، دار احیاء التراث العربی.
 
* '''سبل الهدی''': محمد بن یوسف الصالحی (م. 942ق.) ، به کوشش عادل احمد و علی محمد، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1414ق.
 
* '''السیرة الحلبیه''': الحلبی (م. 1044ق.) ، بیروت، دار المعرفه، 1400ق.
 
* '''السیرة النبویه''': ابن هشام (م. 213/218ق.) ، به کوشش محمد محیی الدین، مصر، مکتبة محمد علی صبیح، 1383ق.
 
* '''السیرة النبویه''': ابن‏کثیر (م. 774ق.) ، به کوشش مصطفی عبدالواحد، بیروت، دار المعرفه، 1396ق.
 
* '''سیرة ابن اسحق (السیر و المغازی) ''': ابن اسحق (م. 151ق.) ، به کوشش محمد حمید الله‏، معهد الدراسات و الابحاث.
 
* '''الشفاء بتعریف حقوق المصطفی(ص)''': قاضی عیاض (م. 544ق.) ، بیروت، دار الفکر، 1409ق.
 
* '''صحیح البخاری''': البخاری (م. 256ق.) ، بیروت، دار الفکر، 1401ق.
 
* '''العدة فی اصول الفقه''': الطوسی (م. 460ق.) ، به کوشش انصاری قمی، قم، ستاره، 1417ق.
 
* '''العین''': خلیل (م. 175ق.) ، به کوشش المخزومی و السامرائی، دار الهجره، 1409ق.
 
* '''الغدیر''': الامینی (م. 1390ق.) ، تهران، دار الکتب الاسلامیه، 1366ش.
 
* '''فرهنگ شیعه''': پژوهشکده تحقیقات اسلامی، محمد خطیبی کوشک و دیگران، قم، زمزم هدایت، 1385ش.
 
* '''الکافی''': الکلینی (م. 329ق.) ، به کوشش غفاری، تهران، دار الکتب الاسلامیه، 1375ش.
 
* '''الکشاف''': الزمخشری (م. 538ق.) ، مصطفی البابی، 1385ق.
 
* '''کنز الدقائق''': المشهدی (م. 1125ق.) ، به کوشش درگاهی، تهران، وزارت ارشاد، 1411ق.
 
* '''مجمع البیان''': الطبرسی (م. 548ق.) ، به کوشش گروهی از علما، بیروت، اعلمی، 1415ق.
 
* '''المستصفی''': الغزالی (م. 505ق.) ، به کوشش محمد عبدالسلام، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1417ق.
 
* '''المعتمد فی اصول الفقه''': ابوالحسن البصری المعتزلی (م. 436ق.) ، به کوشش المیس، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1403ق.
 
* '''مفردات''': الراغب (م. 425ق.) ، به کوشش صفوان داودی، دمشق، دار القلم، 1412ق.
 
* '''المفصل''': جواد علی، دار الساقی، 1422ق.
 
* '''من هدی القرآن''': سید محمد تقی مدرسی، تهران، دار محبی الحسین (علیه‌السّلام)،  1419ق.
 
* '''المنخول''': الغزالی (م. 505ق.) ، به کوشش محمد حسن، بیروت، دار الفکر المعاصر، 1419ق.
 
* '''المیزان''': الطباطبائی (م. 1402ق.) ، بیروت، اعلمی، 1393ق.


* '''نهج البلاغه (شرح عبده) ''': قم، دار الذخائر، 1412ق.
{{آغاز چپ‌چین}}
* «[https://english.alarabiya.net/features/2017/03/25/The-story-of-Zamzam-Well-water-that-has-been-flowing-for-more-'''than-5000-years All you need to know about Zamzam well''']", Al Arabiya، تاریخ درج مطلب: ۷ ژوئن ۲۰۱۷م، تاریخ بازدید: ۹ تیر ۱۴۰۱ش.
* «[https://sgs.org.sa/en/activities/studies-and-research/zamzam-studies-and-research/ '''Zamzam Studies and Research''']", The official account of Saudi geological survey، تاریخ بازدید: ۹ تیر ۱۴۰۱ش.
{{پایان چپ‌چین}}
{{پایان}}
{{پایان}}
{{اسلام}}
{{اماکن مکه}}
{{پیامبر اسلام}}
{{کعبه}}
{{مناسبت‌های شیعه}}


[[رده:مقاله‌های تکمیل‌شده]]
[[رده:مکان‌های تاریخی حجاز]]
[[رده:وقایع صدر اسلام]]
[[رده:چاه‌های مکه]]
[[رده:پیامبر اسلام(ص)]]
[[رده:اماکن مکه]]
[[رده:مکان‌های مقدس اسلامی]]

مراجعة ١٠:٤٩، ١٧ أكتوبر ٢٠٢٤

قالب:جعبه اطلاعات بنای مذهبی زَمزَم نام مشهورترین چاه آب مسجدالحرام در مکه است که در فاصله حدود 21 متری حجرالاسود قرار دارد. زمزم در آغاز، چشمه‌ای بوده که بر اساس منابع تاریخی، به اعجاز الهی برای حضرت اسماعیل(ع) و مادرش هاجر جاری شد. سرآغاز تاریخ شهر مکه و تجدید بنای کعبه را، جوشش زمزم دانسته‌اند.

سال‌های متمادی آب مورد نیاز مردم مکه، از همین چاه تأمین می‌شد؛ تا اینکه نشانه‌های زمزم از بین رفت و رفته‌رفته این چاه ناپدید شد. پس از مدتی طولانی، سقایت (آب‌رسانی) خانه خدا به دست عبدالمطلب، پدربزرگ پیامبر(ص) رسید و به دست او چاه زمزم حفر شد و بار دیگر آب آن جوشید.

آب زمزم همواره نزد مردم مکه قِداسَت و اهمیت فراوانی داشته است. پیامبر(ص) بیشتر از آب زمزم می‌نوشید و آن را بهترین آب روی زمین می‌دانست.

چاه زمزم در دوره‌های مختلف تاریخی، تعمیر و توسعه یافته است. دهانه چاه ١/5 متر، عمق آن 30 متر و فاصله‌اش تا کعبه ٢١ متر است. برای استفاده بیشتر زائران کعبه، در اطراف صحن مسجدالحرام به‌وسیله لوله‌کشی، آب زمزم را به شیرها هدایت کرده‌اند.

درباره زمزم در سفرنامه‌های سده‌های مختلف، به مطالبی مانند فاصله آن با کعبه، اندازه دهانه چاه، فاصله‌اش تا حجرالاسود و درست کردن سایه‌بانی نزدیک چاه زمزم برای مؤذنان، اشاره شده است.

زمزم در لغت

زمزم مرکّب از دو «زم» (زمّ یعنی جلو چیزی را گرفتن یا جمع کردن) و در لغت به معنای آهسته آهسته و یا آب فراوان است.[١] در اصطلاح نیز نام چشمه و یا چاهی در مکه نزدیک کعبه است که پیشینه تاریخی آن، به دوران حضرت ابراهیم(ع) بازمی‌گردد.[٢]

به نوشته مسعودی، تاریخ‌دان قرن چهارم هجری، ایرانیان به سبب آنکه خود را از نسل ابراهیم(ع) می‌دانستند در زمان ساسانیان به مکه می‌رفتند.[٣] گفته شده آنها پس از طواف کعبه بر سر چاه، زَمْزَمه می‌کردند و به همین دلیل آن را زمزم گفته‌اند.[٤]

اسامی زمزم

زمزم به دلیل اهمیت و جایگاهش، دارای نام‌های مختلفی است. برخی از این اسامی در روایتی از امام صادق(ع) این چنین ذکر شده است: رَکْضَةُ جبرئیل (قدمگاه جبرئیل)، سقیا اسماعیل (آبیارِ اسماعیل)، حفیرة عبدالمطلب (چاه عبدالمطلب)، المصونة (مضنونه) به معنای نفیس، سقیا (آبیار)، شفاء سُقْم (شفای بیماری).[٥]

پیدایش زمزم

بنابر آیه 37 سوره ابراهیم، پس از آنکه حضرت ابراهیم(ع)، همسر و فرزندش (هاجر و اسماعیل) را به سرزمین بی‌آب و علفِ مکه آورد[٦] و به دستور خداوند، آنها را ترک کرد، تشنگی بر آن‌ها چیره شد و هاجر در پی یافتن آب فاصله بین دو کوه صفا و مروه را هفت بار طی نمود.[٧] وی در بار هفتم و در حالی که بر کوه مروه بود، نگریست که آب از زیر پای اسماعیل، روان شده است.[٨]

در جزئیات این رخداد اختلاف است؛ برخی جوشش آب (چشمه زمزم) را به ساییدن پاشنه پای اسماعیل بر زمین نسبت داده‌اند و گروهی گفته‌اند که ساییدن پای جبرئیل یا دست او که در صورت انسانی ظاهر شده، باعث به وجود آمدن آب شده است.[٩]

چاه زمزم

به گفته ابو الولید ازرَقی، تاریخ‌نگار شافعی قرن سوم قمری، وجود چشمه آب در آن سرزمین خشک موجب جمع شدن حیوانات و پرندگان شد. سر و صدا و پرواز پرندگان در حوالی زمزم، کاروان قبیله جُرهُمیان را که از آن مسیر می‌گذشتند، به سوی خود کشاند. آنان از آن آب نوشیده، ظرف‌های خود را نیز پر کردند. این قبیله در اطراف زمزم ساکن شده و مکه آباد شد.[١٠]

خشک شدن زمزم

در زمان ریاست عَمْرو بن حارث بر جرهمیان، آنها حرمت مسجد الحرام و خانه کعبه را رعایت نکرده و به دستور عمرو، حجرالاسود، هدیه‌ها و دیگر وسایلی را که در کعبه بود (مانند سلاح و شمشیر)، در چاه زمزم ریخته و چاه را نیز از خاک پُر کردند. چاه به صورت زمین همواری درآمد و رفته‌رفته مکان آن فراموش شد.[١١] پس از جرهمیان، قبیله خُزاعه روی کار آمدند و زمزم همچنان ناشناخته باقی ماند.[١٢]

پیدا شدن مکان چاه زمزم توسط عبدالمطلب

بنابر کتاب‌های تاریخی، در خواب با ارائه نشانه‌هایی به عبدالمطّلب بن هاشم، جدّ حضرت محمد(ص) و بزرگ قبیله قریش، الهام شد که چاه زمزم را حفر نماید. عبدالمطّلب نیز در جستجوی نشانه‌ها به کعبه رفت. او در میان دو بت «اساف» و «نائله»، نشانه‌ها را یافت و با کمک فرزندش حارث شروع به حفر زمین کرد. برخی قریشیان عبدالمطلب و فرزندش را مسخره می‌کردند اما وقتی سنگچین چاه آشکار شد، وی تکبیر گفت و دانست که به او صحیح الهام شده است. پس از پایان یافتن کار و آشکار شدن آب، عبدالمطلب کنار چاه زمزم حوضی ساخت و خود و پسرش از آن آب کشیده، در حوض می‌ریختند و به حاجیان می‌دادند.[١٣] عبدالمطلب پس از حفر زمزم و دست‌یابی به آب، کارِ آب‌رسانی به حاجیان را احیا نموده، آن را در اختیار داشت.[١٤]

پیامبر اسلام(ص) نیز برای نخستین بار پس از فتح مکه و شکستن بت‌ها و از میان بردن تصاویر نقش شده بر دیوار کعبه، داخل آن را با آب زمزم شست که این رسم تاکنون پابرجاست.[١٥]

احکام

عبدالمطلب آشامیدن و وضو گرفتن از آب زمزم را حلال و جایز دانسته، لیکن غسل کردن با آن را روا نمی‌دانست؛ از این رو عباس بن عبدالمطلب نیز پیوسته در مسجدالحرام و در اطراف زمزم گردش می‌کرد و می‌گفت شستشو با آب زمزم را حلال نمی‌دانم و این آب برای خوردن و وضو گرفتن حلال و جایز است.[١٦]

گفته شده مستحب است حج‌گزار پس از طواف و قبل از سعی، نزد زمزم آمده از آب آن بنوشد و غسل کند و اگر نتوانست غسل نماید، کمی از آب زمزم را به خود بریزد.[١٧] به نوشته عروة الوثقی، شستن کفن با آب زمزم مستحب است.[١٨]

همچنین مستحب است شخص هنگام نوشیدن آب زمزم بگوید: «اللّهُمّ اجْعَلْه لی عِلْماً نافِعاً و رِزْقاً واسِعاً و شِفٰاءً مِنْ کُلِّ دٰاءٍ و سَقَمٍ انَّکَ قٰادِر یا رَبَّ العالمین؛ بار خدایا آن را دانشی سودمند، روزیی فراوان، و درمان هر درد و بیماری قرار ده، همانا تو توانایی ای پروردگار جهانیان.»[١٩]

مشخصات چاه زمزم

[[پرونده:موقعیت زمزم.jpg|بندانگشتی|موقعیت چاه زمزم نسبت به کعبه و مقام ابراهیم(ع).|350px|جایگزین=]] ازرقی گفته است عمق زمزم از بالا تا پایین آن شصت ذراع است. در درون چاه، آب از سه نقطه جاری است: یکی مقابل حجرالاسود، دیگری برابر صفا و ابوقبیس و سومی مقابل مروه. در سال‌های ۲۲۳ و ۲۲۴ قمری که احتمال خشک شدن زمزم می‌رفت، نُه ذراع دیگر بر گودی آن افزودند. در سال ۲۲۵ق بخاطر بارش باران و جاری شدن سیل، آب زمزم بیشتر شد.[٢٠]

در دوران حکومت برخی خلفای عباسی، بر عمق چاه زمزم افزوده شده و در دوره حکومت امین عباسی (حکومت: ۱۹۳-۱۹۸ق) چاه زمزم را زِه‌کِشی کردند.[٢١]

زمزم در حال حاضر

اکنون دهانه چاه زمزم ۱/۵ متر، عمق آن ۳۰ متر و فاصله‌اش تا کعبه ۲۱ متر است. این چاه تا حدود عمق ۱۳ متری، سنگ‌چین است.[٢٢]

زمزم در روايات

در روايت‌های اهل بیت(ع) به نوشيدن از آب زمزم سفارش شده است. پیامبر(ص) از آب زمزم می‌نوشید[٢٣] و آن را بهترین آبی می‌دانست که از زمین می‌جوشد.[٢٤]

امام سجاد(ع) به شخصی آموخت تا بر سر زمزم با خدا پیمان ببندد که چشم از گناه و معصیت بپوشاند.[٢٥] به گفته عایشه، همسر پیامبر(ص)، رسول خدا با مشک و برخی وسایل دیگر آب زمزم را حمل نموده، به بیماران می‌نوشاند و یا بر آنان می‌ریخت.[٢٦]

زمزم در گذر تاریخ

[[پرونده:زمزم (تاریخی).jpg|بندانگشتی|ساختمان چاه زمزم در دوره‌ای که درونِ مطاف قرار داشت[٢٧] (۱۳۴۶ق).[٢٨]|جایگزین=]]گزارشات گوناگونی از پیشینه تاریخی و بازسازی‌ها و تعمیرات صورت گرفته بر روی چاه زمزم در ادوار مختلف تاریخی وجود دارد و سفرنامه‌نویسان به توصیف ویژگی‌های آن پرداخته‌اند.

ساخت و سازها

نخستین کسی که زمین و دیواره‌های زمزم را با سنگ مرمر پوشاند، منصور عباسی (حکومت: ۱۳۶-۱۵۸ق) بود. وی این کار را در دوران خلافت خویش آغاز و سپس مهدی عباسی (حکومت: ۱۵۸-۱۶۹ق) آن را به پایان برد. پس از آن تا دوران حکومت معتصم (حکومت: ۲۱۸-۲۲۷ق) در سال ٢٢٠ق، چاه در فضای باز بوده و فقط گنبد کوچکی بر دهانه آن قرار داشت. عمر بن فرج رُخجی که از نویسندگان و دبیران دربار معتصم بوده، آن را تغییر داد و برای تمام زمزم، سقفی از چوب ساج فراهم کرد و از آن زنجیرهایی آویزان کرده، چراغ‌هایی به آنها آویخته بودند که شبها در موسم حج آنها را روشن می‌کردند.[٢٩]

در سال ١٠٢٠ق به دستور سلطان احمد خان پنجره‌ای آهنی با فاصله یک متری از سطح آب، قرار دادند، زیرا برخی دیوانگان! به تصور فدا نمودن، خود را بدرون زمزم می‌انداختند و می‌مردند، این پنجره تا سال ١٣١٨ق بوده است. بر روی پنجره شمالی از ناحیه در زمزم به سال ١٢٠١ق به دستور سلطان عبدالحمیدخان نوشته شده بود: «ماء زمزم شفاء من کل داء» و «آیة ما بیننا و بین المنافقین انهم لایتضلعون من ماء زمزم».[٣٠][[پرونده:چاه زمزم (تاریخی)۲.jpeg|بندانگشتی|ورودی چاه زمزم که در سال ۱۳۸۳ق. ساخته شد و تا توسعه بعدی مسجدالحرام در سال ۱۴۲۴ق باقی ماند.[٣١]|جایگزین=]]در دوران سعودی در سال ۱۳۸۳ق ساختمانی که روی چاه زمزم بود خراب شد. بنای جدیدی در زیر زمین ساخته شد و ورودی به زیرزمین ایجاد شد که حاجیان از آب چاه استفاده می‌کردند. در سال ۱۴۲۴ق، ورودی را پر ساخته و در اطراف صحن مسجدالحرام به‌وسیله لوله‌کشی، آب را به شیرها هدایت کرده‌اند تا زائران از آن‌ها بنوشند و دایره مطاف وسیعتر شود.[٣١]

به نوشته منابع عربستانی، آب زمزم از طریق خطوط انتقال آب به طول چهار کیلومتر پمپاژ شده و در مخزن پنج هزار مکعبی ذخیره می‌شود. پس از آن آب، تصفیه و استریل شده و بطری‌های آب زمزم پنج لیتری، تولید می‌شود. همچنین به آبخوری‌های زمزم در مسجدالحرام پمپاژ می‌شود. آب زمزم برای مصرف زائران در مسجدالنبی، به مدینه نیز منتقل می‌شود.[٣٢]

زمزم در سفرنامه‌ها

درباره زمزم در سفرنامه‌های سده‌های مختلف، به مطالبی مانند فاصله آن با کعبه، اندازه دهانه چاه، فاصله‌اش تا حجرالاسود،[٣٣] جایگاهی برای وضو گرفتن حاجیان،[٣٤] حوض‌های اطراف زمزم و درست کردن سایه‌بانی نزدیک چاه زمزم برای مؤذنان، اشاره شده است.[٣٥]

نگارخانه

پانویس

  1. ↑ معجم‌البلدان، ج٣، ص166.
  2. ↑ اخبار مکه، ج٢، ص٣٩.
  3. ↑ مروج الذهب، ج۱، ص۲۶۵.
  4. ↑ لسان العرب، ج6، ص٨5؛ معجم‌البلدان، ج٣، ص١66.
  5. ↑ وسائل، ج١٣، ص۴۷۴، ح١٨٢۴۲.
  6. ↑ سوره ابراهیم، آیه 37.
  7. ↑ تفسیر صافی، ج۳، ص۹۳.
  8. ↑ تفسیر صافی، ج۳، ص۹۳.
  9. ↑ اخبار مکه، ج٢، ص۴۰؛ «زمزم (۲)»، ص۱۳۱.
  10. ↑ اخبار مکه، ج٢، ص۴۰_4١.
  11. ↑ سیره ابن هشام، ج۱، بخش ۲، ص۱۱۱.
  12. ↑ سیره ابن هشام، ج۱، بخش ۲، ص۱۱۷.
  13. ↑ سیره ابن هشام، ج۱، بخش ۲، ص۱۴۲؛ ازرقی، اخبار مکه، ص٣٣6.
  14. ↑ سیره ابن هشام، ج۱، بخش ۲، ص۱۴۳.
  15. ↑ متقی الهندی، کنز العمال فی سنن الاقوال و الافعال، ج5، ص٢٩٩.
  16. ↑ فاکهی، اخبار مکه، ج٢، ص6٣.
  17. ↑ جواهر الکلام، ج۱۹، ص۴۱۱؛ سلسلة ینابیع الفقهیه، ج٨، ص46١.
  18. ↑ العروة الوثقی، ج۲، ص۷۵.
  19. ↑ مستدرک الوسائل، ج٩، ص4٣٩.
  20. ↑ ازرقی، اخبار مکه، ج٢، ص6١.
  21. ↑ ازرقی، اخبار مکه، ج٢، ص6١.
  22. ↑ «زمزم»، دانشنامه حج و حرمین شریفین.
  23. ↑ سنن نسائی، ج5، ص٢٣٧.
  24. ↑ مستدرک، ج٩، ص4٣٩، ح ١١٢٨6.
  25. ↑ سیوطی، الدرّ المنثور، ج٣، ص٢٢٣؛ فاکهی، اخبار مکه، ج٢، ص46.
  26. ↑ شفاء الغرام، ج١، ص4١5؛ سنن ترمذی، ج٣، ص٢٩5.
  27. ↑ «All you need to know about Zamzam well»، Al Arabiya.
  28. ↑ «وأزیلت عام 1346هـ»، صفحه عبدالله الرشید در توییتر.
  29. ↑ ازرقی، اخبار مکه، ج٢، ص6١.
  30. ↑ حج در اندیشه اسلامی، ص۱۸۴-۱۸۵.
  31. ↑ ٣١٫٠ ٣١٫١ «بئر زمزم»، تطویر وتشغیل الادارة العامة لتقنیة المعلومات بالرئاسة العامة لشؤون المسجد الحرام والمسجد النبوی.
  32. ↑ «رحلة ماء زمزم من البئر الی ان یروی ظمأ المعتمرین»، خبرگزاری اخبارنا.
  33. ↑ ره آورد سفر (گزیده سفرنامه ناصر خسرو)، ص۱۲۲؛ محمد بن احمد بن جبیر، سفرنامه ابن جُبَیر، ص١٢۶؛ ابن‌بطوطه، سفرنامه، ج١، ص١٨٩.
  34. ↑ ابن‌بطوطه، سفرنامه، ج١، ص١٨٩.
  35. ↑ نگاه کنید به: حج در اندیشه اسلامی، ص۱۸۰-۱۸۵.
  36. ↑ «رحلة الماء المبارک»، سایت روزنامه کویتی الفوز.
  37. ↑ «رحلة الماء المبارک»، سایت روزنامه کویتی الفوز.
  38. ↑ «بئر زمزم»، تطویر وتشغیل الادارة العامة لتقنیة المعلومات بالرئاسة العامة لشؤون المسجد الحرام والمسجد النبوی.
  39. ↑ «صور بئر زمزم»، لاینز.
  40. ↑ «صور بئر زمزم»، لاینز.

منابع

قالب:منابع قالب:برگرفتگی

  • اخبار مکه فی قدیم الدهر و حدیثه، محمد بن اسحاق فاکهی (درگذشت: ۲۷۵ق)، تحقیق عبدالملک بن عبدالله بن دهیش، بیروت، دار خضر، ۱۴۱۴ق.
  • اخبار مکة و ما جاء فیها من الآثار، محمد بن عبدالله ازرقی، محقق: ملحس، رشدی صالح، بیروت، دار الاندلس، 1416ق.
  • «بئر زمزم»، تطویر وتشغیل الادارة العامة لتقنیة المعلومات بالرئاسة العامة لشؤون المسجد الحرام والمسجد النبوی، تاریخ بازدید: ۹ تیر ۱۴۰۱ش.
  • التفسیر الصافی، ملا محسن فیض کاشانی، قم، مؤسسه الهادی، 1416ق/ 1374 ش.
  • الدرالمنثور فی التفسیر بالمأثور، جلال الدین سیوطی، قم، کتابخانه آیت‌الله مرعشی نجفی، ۱۴۰۴ق.
  • «رحلة ماء زمزم من البئر الی ان یروی ظمأ المعتمرین»، خبرگزاری اخبارنا، تاریخ درج مطلب: ۱۳ آوریل ۲۰۲۲م، تاریخ بازدید: ۶ تیر ۱۴۰۳ش.
  • «رحلة الماء المبارک»، سایت روزنامه کویتی الفوز، تاریخ درج مطلب: ۴ آوریل ۲۰۲۲م، تاریخ بازدید: ۱۰ تیر ۱۴۰۱ش.
  • «رحلة الماء المبارک»، تطویر وتشغیل الادارة العامة لتقنیة المعلومات بالرئاسة العامة لشؤون المسجد الحرام والمسجد النبوی، تاریخ درج مطلب: ۱۲ آوریل ۲۰۲۲م، تاریخ بازدید: ۱۰ تیر ۱۴۰۱ش.
  • ره آورد سفر (گزیده سفرنامه ناصر خسرو)، ناصر خسرو قبادیانی، با تصحیح و توضیح: سیدمحمد دبیرسیاقی، تهران، سخن، ۱۳۷۴ش.
  • زمزم، سیدعلی خیرخواه علوی، در دانشنامه حج و حرمین شریفین، جلد 8.
  • «زمزم (۲)»، محمد رهبر، در مجله میقات حج، دوره هشتم، شماره ۲۹، آبان ۱۳۷۸ش.
  • سفرنامه ابن جُبَیر، محمد بن احمد بن جبیر، پرویز اتابکی، ایران، مشهد، مؤسسه چاپ و انتشارات آستان قدس رضوی، ۱۳۷۰ش.
  • سفرنامه ابن‌بطوطه، ابن‌بطوطه، ترجمه دکتر محمد علی موحد، مؤسسه انتشارات آگاه، ایران، مشهد، ۱۳۷۰ش.
  • سلسلة ینابیع الفقهیة، علی‌اصغر مروارید، بیروت، دار التراث، ۱۹۹۰م - ۱۹۹۳م.
  • سنن ابن ماجه، محمد بن زید الربعی ابن ماجه، به کوشش محمد فؤاد عبدالباقی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۳۹۵ق.
  • سنن ترمذی، محمد بن عیسی ترمذی، به کوشش عبدالوهاب عبداللطیف، بیروت، دار الفکر، ١4٠٢ق.
  • سنن نسائی، احمد بن شعیب ابوعبدالرحمان نسائی، به کوشش عبدالغفار و سید کسروی، بیروت، دار الکتب العلمیه، 1411ق.
  • السیرة النبویة، السیرة النبویة، عبدالملک ابن هشام، تحقیق مصطفی السقا و ابراهیم الأبیاری و عبد الحفیظ شلبی، بیروت،‌ دار المعرفة، بی‌تا.
  • شفاء الغرام باخبار البلد الحرام، التقی الفاسی.
  • «صور بئر زمزم»، لاینز، تاریخ بازدید: ۹ تیر ۱۴۰۱ش.
  • العروة الوثقی، سید محمدکاظم طباطبایی یزدی، قم، مؤسسة النشر الإسلامی، چاپ اول، ۱۴۱۹ق.
  • کنز العمال فی سنن الاقوال و الافعال، متقی هندی، بیروت، الرساله، 1413ق.
  • لسان العرب، محمد بن مکرم ابن منظور، دار صادر، بيروت، 1414ق.
  • مروج الذهب، علی بن حسین مسعودی، به تحقیق: یوسف اسعد داغر، قم، مؤسسة دار الهجرة، 1409ق.
  • مستدرک الوسائل، حسین نوری طبرسی، بیروت، مؤسسة آل البیت علیهم السلام لاحیاء التراث، 1408-1429ق/ 1987-2008 میلادی.
  • معجم البلدان، یاقوت حموی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، بی‌تا.
  • «وأزیلت عام ۱۳۴۶هـ»، صفحه عبدالله الرشید در توییتر، تاریخ بازدید: ۹ تیر ۱۴۰۱ش.
  • المعجم الکبیر، سلیمان بن أحمد طبرانی، به کوشش حمدی عبدالمجید، دار احیاء التراث العربی، 1405ق.
  • وسائل الشیعة، محمد بن حسن شیخ حر عاملی، به تحقیق محمدرضا حسینی جلالی، قم، مؤسسة آل البیت علیهم السلام لاحیاء التراث، ۱۴۱۶ق.

قالب:آغاز چپ‌چین

قالب:پایان چپ‌چین

قالب:اماکن مکه قالب:کعبه

رده:مکان‌های تاریخی حجاز رده:چاه‌های مکه رده:اماکن مکه رده:مکان‌های مقدس اسلامی

مجلوبة من «https://ar.wikihaj.com/index.php?title=مستخدم:Ay.Zaidan/الملعب_السادس&oldid=7372»